بریده‌های کتاب نسرین مختاری

بچه‌ها من فکر می‌کنم ما باید دستمون روی زانوی خودمون باشه امروز اگه جرات نکنیم این تجهیزات رو باز کنیم و درست کنیم دیگه شاید هیچ وقت دیگه هم این کار رو نکنیم. اسلحه دشمن امروز روی شقیقه زن و بچه ماست. چشم اون مادری که با هر آژیر قرمز بچه‌شو بغل می‌کنه و از ترس می‌لرزه، به ماست.

می‌دونین که الان کل دنیا در برابر انقلاب ایران ایستاده ن. دشمنی اون‌ها با ایران نیست. با حکومت اسلامیه. دشمنی شون با اسلامه. می‌دونین که هر موشکی که شما می‌اندازین به منزله حفاظت از اسلامه. حکم جهاد در راه خدا رو داره. حتماً خودتون تو قرآن اجر جهاد کنندگان رو ملاحظه کردین.

حسن آقا عاشق کوه نوردی بود. پایش که به کوه می‌رسید عوض می‌شد. بذله گویی و شوخ طبعی اش را آن پایین جا می‌گذاشت و توی لاک خودش فرو می‌رفت. زیر لب ذکر می‌گفت و فکر می‌کرد. آهسته و یکنواخت قدم برمی‌داشت و دیرتر از همه خسته می‌شد. خیلی از مشکلات کاری و زندگیش را حین کوه نوردی برای خودش حلاجی کرده و راه حل پیدا کرده بود. کوهستان برایش آرامش دیگری داشت.

اسلام امروز خون می‌خواهد و چه بهتر که این خون، خون ما باشد و خون ما هرچند ناقابل است اما ضربه به دهان دشمن خونخوار خواهد زد و هر لحظه پایه‌های ظلم را می‌لغزاند.

بعد از دعا دست‌هایش را بالا برد:" خدایا تو شاهدی که ما نمی‌خواهیم مردم عراق را بکشیم، ما می‌خواهیم شقی‌ترین مردی که روی زمینِ تو می‌شناسیم را از بین ببریم، خودت این موشک را توی فرق سر صدام بزن."

من همیشه می‌گویم دولت غیر عقلانی‌ترین و بدترین خریدار است. چون پول از جیب خود کارشناس که نمی‌رود. چیزی را امضا می‌کند که پولش را خودش نمی‌دهد. شما اگر امروز بخواهید برای خودتان وسیله‌ای بخرید، هیچ گاه نمی‌روید گران‌ترینش را بخرید. می‌روید بهینه‌ترینش را می‌خرید که یکی از ویژگی‌هایش حتماً تناسب قیمتش است.

از ابتدا که شروع کردیم همه گفتند اگر پورسانت ندهی موفق نمی‌شوی، اما ما خط قرمز گذاشتیم و به هیچ احدالناسی چیزی که بشود گفت پورسانت ندادیم.

اما به نظرم اینجا همان مرزی است که شما با خودت روبرو می‌شوی و می‌فهمی پول را برای چه می‌خواهی و به چه قیمتی، مردانه یا با نامردی؟

رئیس کل تجهیزات پزشکی در نمایشگاه آمد به من گفت پزشک حق تصمیم گیری دارد. گفتم:" نشد آقای مهندس. اگر پزشک برای مطب خودش چراغ بخواد، بله. اما اینکه بخواد از بیت المال هزینه کنه اصول خودش رو داره. ما تو مملکتی هستیم که میگن تا جایی که جنس داخلی هست ازش استفاده کنید، نه جنس خارجی. پس اینجا حق تصمیم گیری پزشک تا جاییه که به منافع عمومی جامعه آسیب نزنه."

..... یعنی این پانزده شانزده سال سود چندانی به شرکا نداده ایم تا شرکت بیشتر گسترش پیدا کند .... هرچه سود بوده همه برگشته به شرکت و شرکت رشد کرده تا بتوانیم کار بیشتری راه بیندازیم و مسائل بیشتری را حل کنیم.

سود بیشتر را برای ادامه کار بیشتر می‌خواستم.

انگار در مسیر خدا هم گاهی باید ریسک کرد. نمی‌دانی الان خدا از این کار راضی هست یا نه. من گمان می‌کنم حتی در کار خدا هم همه چیز مرتب و منظم و از پیش تعیین شده نیست. نمی‌شود بدون به آب و آتش زدن، حتی در همان مسیر هم پیش رفت. فقط باید پیش وجدان خودت بدانی که دنبال پول بیشتری یا چیزهای دیگری از منافع جامعه هم مد نظرت هست. اگر در این حرکتت حب و بغض فردی و حق مردم خوردن و طمع و ... باشد که حتماً اشتباه می‌کنی. اما اگر این‌ها نباشد، سر این دوراهی که بمانی، هر طرف بروی درست رفته‌ای و آن دنیا حجت خودت را داری

فرموده بودند هر کاری می‌کنید، آن را به بهترین شکل انجام بدهید. این بهترین شکل یکی از دغدغه‌های من در همه پروژه‌های بعدی هم بود.

همیشه نمی‌توانی بدون خطر کردن حرکت کنی. بالاخره یک روزی یک جایی می‌رسد که یا باید تن به خطر بدهی و ریسک کنی و این می‌شود مسیر رشدت. یا می‌ترسی و دنبال این هستی که بدون هزینه دادن و خطر کردن فقط جان سالم از این مرحله به در ببری، این می‌شود که متوقف می‌شویم و بعدها همین می‌شود عامل عقبگردت.

گفتم:" .... کارمند خوب تو سیستم کارمندی ما کسیه که صبح بیاد اداره، با دوستاش گپ بزنه، بازی و غیبت کنه، دنبال این باشه که فلان بُن کارمندی مال چیه و کی می‌تونه از امور رفاهی ویلا بگیره، ظهر هم سر ساعت بره.‌حالا حضورش برای کسی که فایده‌ای هم داره یا نه، مهم نیست. اما کسی مثل من که شب و نیمه شب هم رفته ام دستگاهی رو که خراب شده راه انداخته ام، کارمند بدی ام...."

بابا می‌گفتند:" جهاد به آدم حس زندگی میده. اینکه بتونی جلوی شرارت بایستی، جلوه‌ای از حیات رو در تو زنده می‌کنه. حالا گاهی جهاد بیرون از توئه و لابلای خاکریزها، گاهی هم توی خود تو. جاهایی بین دو انتخاب می‌مونی. یکی برات سود و منفعت بیشتری داره با رسیدن به اون شاد هستی و می‌تونی راحت‌تر زندگی کنی. اون یکی تو رو به سختی میندازه، در عوض اطرافیانت راحت‌تر زندگی می‌کنن. این درست مثل یه پدر و یه مادره که به خودشون سختی میدن تا بچه‌هاشون راحت‌تر زندگی کنن، وگرنه که با درآمد کمتر و کار کمتر می‌تونن رفاه بیشتری برای خودشون فراهم کنن. توی این دومی شاید سختی بیشتری رو تحمل کنی، اما درونت آروم‌تره."

🏃‍♂کسانی که جرات ریسک ندارند، دنبال کارهای بی‌زحمت و بی‌دردسرند. ریسک هم اگر می‌کنند، بیشتر در کارهای شبه دلالی است، مثل خرید و فروش دلار، طلا، مسکن و چیزهایی که به قول خودشان همیشه در حال گران شدن است و در دراز مدت سودت تضمین شده است.

ذات پدر اینطور بود که دنبال راحتی نبودند و دنبال فتوایی نمی‌گشتند که راحت‌تر باشد. می‌گفتند:" ما در برابر اطرافیانمون مسئولیم، نمی‌تونیم بگیم به من چه. خدا بنده‌ای رو که بگه به من چه دوست نداره. بنده‌ای رو می‌خواد که شونه اش آماده باشه برای رفتن زیر بار مشکلات مردم. آدم‌ها با سختی و تلاشه که صیقل می‌خورن و صاف می‌شن و چه بهتر که این تلاش و سختی در راه کمک به مردم باشه، نه برای گردآوری پول و قدرت پیدا کردن."

🏃‍♂می‌فهمیدم موفقیتی که من را از اطرافیانم و مردمم جدا کند موفقیت نیست. موفقیتی که من در آن تنها باشم و یکه، بیشتر خودخواهی است تا موفقیت. این چه موفقیتی می‌تواند باشد که به قیمت گذشتن از دیگران به دست بیاید، حتی اگر این گذشتن به معنای له کردن و نابود کردن همین دیگران باشد. من چنین موفقیتی را نمی‌خواستم.

دوست داشته باشید یا نه، کاریزما جهان را به حرکت در می‌آورد، کاریزماست که باعث می‌شود افراد بخواهند چیزی را که شما از آنها می‌خواهید انجام دهند.