بریده‌های کتاب آزفنداک

اما خوب می‌دانست که تنها یک دروغ برای مسموم کردن عمیق ترین حقایق کافی است.

همه ما اول می خواهیم دیده شویم اما وقتی دیده شویم این دیگر برای ما کافی نیست ، بعد از آن ما می خواهیم در یاد دیگران بمانیم.

نبودن کسانی که آرزوی دیدنشان را داری ، مثل جهنم است.

اون به این نکته اشاره می کرد که هیچکس واقعاً از خود مرگ نمی ترسه ، بلکه مردم فقط از درد ، جدایی و وارد شدن به عالم نسیان ابدی می ترسن

مردم چشم‌های خود را به روی یک تراژدی دور می‌بندند و می‌گویند که کاری از دستشان بر نمی‌آید اما در برابر اتفاقی که در نزدیکی‌شان رخ می‌دهد هم هیچ کاری نمی‌کنند!

ددمنشی نوع آدمی را پایانی نیست و بزرگترین دشمن بشر ، خود اوست!

سخن من تنها این است که کاری نکنید فردا یا سال های سال بعد ،از انجام ندادنش حسرت بخورید و دیگر راهی برای جبرانش نباشد.