بریده‌های کتاب زهرا فنایی

پیروزی درست در کوتاه ترین فاصله، از دست های ما سُر خورد و افتاد در چاهی که انتهایش نا پیدا بود.

خورشید خم شد تا نگاهت را ببوسد گل غنچه شد تا قرص ماهت را ببوسد هفت آسمان افتاد در آیینهٔ آب تا لحظه ای رّد نگاهت را ببوسد

ای مطلعِ شرق تغزل، چشم هایت خورشید ها سر می زنند از پیش پایت

زیبایی ِ راز، رازِ زیبایی است آن راز نهفته در هنر این است.

"حتی روی زمین هم مشکله که به همون جاهای قبلی، یا پیش آدم های قبلی برگردی. سرت رو برمیگردونی، حتی واسه یه لحظه، و دوباره که برمی گردی، میبینی همه چی تغییر کرده." :(

جن، آن اسب چوبی را یادت هست که در سال دوم داشتیم؟ والدینمان را وادار کردیم برای مان اسب های یکجور اسباب بازی بخرند و با آن ها همه جا پتیکو پتیکو می رفتیم. وانمود میکردیم دختر هایی گاو چران در صحرایی بی آب و علف هستیم که در آن از مدت ها پیش گنج فراوانی پنهان شده است.

-شمع! آخر کی دلش میخواهد برود موزه ی شمع؟ نخیر، لطفا بیایید برویم! چیزی نمیگویم و کاغذ های روی میز را به هم می ریزم تا نتواند فرم ثبت نام مارا ببیند و رویم را برمیگردانم تا گونه های سرخم را نبیند.

من و پدر کنار رودخانه قدم می زنیم. یک قوی بزرگ با دو جوجه قو با پرهای پف کرده توی آب میچرخند و جریان شدید آب آن ها را به کناره ها می کشاند. جریان آب شدید تر از آن است که بتوانیم به سرعت آن بدویم.