بریده‌های کتاب دالرگات فروشگاه بزرگ رویا فروشی

من زمانی رو دوست دارم که همه خوابند، در این زمان ما نه از گذشته خود پشیمانیم،نه برای آینده نگران؛

عشق زمانی شروع میشه که احساسات رو به رسمیت بشناسی.

«زمانی که من بیشتر از همه دوست دارم، وقتی است که همه در خواب هستند، استاد. وقتی در خواب هستی، بابت گذشته پشیمانی نمی‌کنی و به خاطر آینده مضطرب نیستی. ولی آدم‌ها خواب را جز ٔ خاطرات خوش و بخشی از آینده بزرگ خود لحاظ نمی‌کنند. حتی کسانی که در لحظه خوابیده‌اند متوجه نمی‌شوند که خواب هستند.»

هیچ آینده ای به اون باشکوهی و عظمتی که تو تصور میکنی ،وجود نداره. فقط هیجان زمان حال و رویاهای امشب رو داریم .

زمانی که بیشتر از همه دوستش دارم ، وقتی است که همه خواب اند . آن موقع است که نه حسرت گذشته را میخوریم و نه نگران آینده ایم.

گذشت زمان خیلی بی رحمه.

آخه دونستن چیزها زودتر از موعدشون برام هیچ جذابیتی نداره. مثل سینما، مثل زندگی. از اینکه یه چیزی زودتر از موعد لو بره خوشم نمیاد.

اگه آینده روش به نظر برسه، هیچ تضمینی نیست که اون رویا درست از آب دربیاد، فقط من رو تنبل میکنه، و اگه درست درنیاد، دچار شکست احساس میشم.

مقصد نهایی من؟ به نظر من که آدما مثل ماشین خودکار نیستن که از اول مقصدشون مشخص باشه. این ماییم که مسیر زندگی خودمون رو تعیین میکنی، خودمون ماشین رو روشن میکنیم و گاهی هم ترمز می کنیم.

آینده اون قدر ها هم چیز مهمی نیست. لااقل نه اون قدری که همه فکر میکنن.

واقعا بعضی احساسات بد میتونن خیلی مفید باشن.

مرد حس میکند از درون به خاطر واقعیتی که نمیتواند از آن فرار کند در حال متلاشی شدن است.

ولی احساسات منفی‌ای را که برخاسه از رویا بودند، نمیشد به هممین سادگی از ذهنش بتکاند.

دیگر تصمیمش را گرفته بود. نباید خودش را به دست ناخودآگاهش میسپرد.

درسته. گذشتن از سختی های گذشته، از آدما کسی رو میسازه که الان هستن؛ نجات یافته ها و قهرمان ها.

باید تصمیمش را می گرفت. مجبور بود از خیر یک چیزهایی بگذرد تا به چیزی که در نهایت میخواست برسد.