بریده‌های کتاب آفتاب بر نی: چهارده خورشید، یک آفتاب

انسان را به سر می شناسند یا به لباس. شاید به خاطر همین بود که زینب بدن برادرش را نشناخت . حسین (علیه السلام ) نه سر به تن داشت ، نه لباس.

توقف کرده بودند برای استراحت. یک نفر می آمد از آن دورها. گفت:《از کجا می‌آیی؟》 مرد جواب داد:《از عراق》 گفت:《مردمش را چه طور دیدی؟》 سرش را انداخت پایین گفت:《دل هایشان با تو است و شمشیرهایشان با بنی امیه.》

گفت:« یک وظیفه را انجام دهید، بقیهٔ کار ها درست میشود؛ امر به‌معروف و نهی از منکر.» یادشان آورد که قرآن علمای یهود را سرزنش کرده بود به خاطر صبرشان بر ظلم و فساد جامعه و بیشتر گفت از اوضاع زمانهٔ خودشان؛ اما کیسه های پول بنی‌امیه، گوش ها را کر کرده بود. بهارالأنوار، ج۹۷، ص۷۹

خلیفه با دست پاچگی گفت: "این حرفها را کی بهت یاد داده؟ بابات؟" گفت: "به فرض که بابایم یادم داده باشد مگر خود شما زمان پیامبر، قول ندادید حرف بابایم را همیشه گوش کنید!؟" حسین گفته بود: "از منبر بابای من بیا پایین. برو بالای منبر بابای خودت!"