بریده‌های کتاب تکه هایی از یک کل منسجم

وقتی به مسیر و تلاش هایمان آگاه هستیم قطعاً به این فهم خواهیم رسید که احساس خوشبختی جوششی از درون است ، مبهم و غیر قابل تعریف اما عمیق و در عین حال موقت است .

معمولا در «آرامش» فکرمان خاموش است و فقط گوش ها و چشم هایمان درگیر جزییات روبرویمان میشود.جهان بیرون ما به راحتی و با تمام وجودمان حس می شود و ما هیچ‌احساسی نداریم و فقط عمیقا در جهان حضور داریم.

ما انسانیم و بیشتر از آنکه به شادی احتیاج داشته باشیم تا احساس کنیم خوشبخت هستیم ، به هشیاری و پذیرش احتیاج داریم. و هشیاری و پذیرش شادی بخش نیستند.

ما برای هر به دست آوردنی، چیزی را از دست می‌دهیم.

این کتاب برای افرادی نوشته شده است که می‌خواهند با تعمق بیشتری به دنیای درونی خود نزدیک شوند و با بخش‌هایی از دنیای ناشناخته روانشان آشنا شوند.

در لحظه زندگی کنیم اما به هیچ لحظه ای دل نبندیم :)

زندگی تمام ان چیزی است که "نمرده" است.

ما آدم‌های تبدیل کردن دردها به رنج‌هایی چندساله‌ایم.

هر در کنار هم بودنی صمیمیت نیست!

رنج نتیجه فرار ما از حس کردن درد است.

ما همه زخم هایی داریم که درد پشت این زخم ها می تواند رفتار های ما را با آدم ها تغییر دهد.

وقتی در دنیایی زندگی می کنیم که پر از اتفاقا ها و حوادث غیر قابل پیش بینی است ،نمی توانیم انتظار داشته باشیم همیشه احساس خوشبختی و عشق کنیم.

ما تنها به دنیا آمده ایم و تنها هم می میریم. پس قرار بوده تنها بار زندگی و مسئولیت ها را به دوش بکشیم و قرار بوده گاهی آدم هایی باشند که به ما کمک کنند.

حس کردن خوشبختی حس کردن مسیری است که خودمان تلاش می کنیم تمامش کنیم اما موضوع اصلا تمام کردن یا نکردن نیست، موضوع تلاشی است که در مسیر انجام می‌دهیم. این تلاش هر چقدر سخت تر باشد و مسیر با چالش‌های بیشتری همراه باشد احساس خوشبختی عمیق تر خواهد بود، *** مخصوصاً اگر بتوانیم مسیر را به پایان برسانیم. ***

در هرحال رشد همین است:از دست دادن گذشته و به دست آوردن اکنون.جدا شدن از یک سری موقعیت و افرادی در گذشته و وارد شدن به موقعیت های جدید تر و آشنایی های جدید تر.هرزمان که ما با از دست دادن ها و فاصله ها مواجه می شویم قطعا تنهایی را حس خواهیم کرد