بریده‌های کتاب تسلی بخشی های فلسفه

اگر نمیتوانیم چنان خویشتنداری و متانتی داشته باشیم اگر تنها پس از شنیدن چند کلمه تند درباره شخصیت یا دستاوردهایمان به گریه میافتیم ، دلیل آن ممکن است این باشد که تأیید دیگران بخش مهمی از قابلیت ما برای اعتقاد به حقانیت خودمان را تشکیل میدهد . ما احساس میکنیم که حق داریم عدم محبوبیت را نه فقط به خاطر دلایل ، عملی و به دلیل پیشرفت یا بقا ، بلکه مهمتر از آن به این دلیل جدی بگیریم که مورد تمسخر قرار گرفتن نشانه روشنی از گمراهی ماست . البته سقراط میپذیرفت که گاهی اوقات در اشتباه هستیم و باید به دیدگاههای خود شک کنیم ولی نکته مهمی را اضافه میکرد تا ارتباط درک ما از حقیقت با عدم محبوبیت را اصلاح : کند اشتباهات فکری و نادرستی شیوه زندگی ما را در هیچ موردی و به هیچ طریقی هرگز نمیتوان صرفاً با این واقعیت اثبات کرد که با مخالفت روبرو شده ایم .

یک قسمت از زندگی ما در دیوانگی محض و بخش دیگرش تحت انضباط خاص می‌گذرد، اگر کسی سعی کند زندگی را کاملا محترمانه و تحت انضباط خاص جلوه دهد، بیش از نیمی از زندگی انسان را نادیده گرفته است.

تضادها از همان دوران نوزادی شروع میشوند در آن دوران کشف میکنیم که منابع رضایت ما خارج از کنترل خودمان هستند و جهان با امیال ما چندان مطابقتی ندارد . و با وجود ، این به نظر سنکا ، اوج حکمت آن است که یاد بگیریم سرسختی و لجاجت جهان را با واکنشهایی مثل فوران خشم احساس بدبختی اضطراب ترشرویی خود برحق بینی و بدگمانی بدتر نسازیم .

حاکم سوریه در یک لحظه هلهله سربازانش را به صورت میل به تضعیف اقتدار خود و زیر سؤال بردن حکمش تفسیر کرد کوروش در یک لحظه قتل غیرعمد اسبش به دست رودخانه را به صورت قتل عمد تفسیر کرد . سنکا برای این اشتباهات ، داوری تبیینی در اختیار داشت ؛ این امر به عجز و فرومایگی روح » ( ۴۴ ) مردانی مثل کوروش و پیسو مربوط میشد . آنها منتظر توهین دیگران بودند و پشت این آمادگی این ترس نهفته بود می بریم که هدف مناسبی برای آسیب دیدن هستیم چندان دشوار نیست که به این عقیده برسیم که کسی که شاید سزاوار تمسخر هستند . وقتی ظن یا چیزی میخواهد به ما آسیب بزند . « فلانی امروز به من اجازه ملاقات نداد ولی به بقیه اجازه ملاقات داد » ؛ « او » با تکبر و سردی با من برخورد کرد یا صریحاً به حرفم خندید

مطالعه مرا در خلوت خود تسلی میبخشد ؛ مرا از سنگینی بطالت اندوهبار آزاد میکند و در هر زمانی ، میتواند مرا از مصاحبتهای کسالت بار خلاص کند هر زمان که درد خیلی کشنده و شدید نباشد مطالعه چاقوی درد را کند میکند . برای منحرف کردن ذهنم از افکار مأیوس کننده صرفا نیاز دارم به کتابها پناه ببرم

بزرگترین لذت ما این است که ما را بستایند ؛ ولی ستایندگان حتی اگر انگیزه ای برای این کار داشته باشند چندان مایل نیستند که ستایش خود را ابراز کنند و بنابراین خرسندترین انسان کسی است که توانسته خالصانه خودش را بستاید مهم نیست چگونه .

همین که زندگی معمولی با فضیلتی در طلب حکمت ولی هرگز نه چندان دور از حماقت داشته باشیم دستاوردی کافی است

ما یاد گرفته ایم فضیلت را حاصل اطاعت از کتاب های نویسندگان بزرگ بدانیم،در حالی که باید مجلداتی را بررسی کنیم که روزانه به وسیله ساز و کار های ادراکی درون خودمان به رشته تحریر در می آیند. مونتنی سعی کرد مارا به خودمان باز گرداند: |می‌دانیم چگونه بگوییم "کیکرو این را گفته"،"این به نظر افلاطون اخلاقی است"،"این ها دقیقا همان کلمات ارسطو هستند" ولی خودمان چه چیزی برای گفتن داریم؟ارزشیابی و داوری های خودمان چیست؟ ما در چه کاری هستیم؟طوطی هم می‌تواند به خوبی ما صحبت کند.|

تسلی بخش های فلسفی داره وارد همون بخشی از فلسفه میشه که من عاشقشم(: او نمیخواست ما را افسرده ، کند بلکه میخواست از انتظاراتی خلاصمان کند که موجب احساس تلخکامی میشوند وقتی عشق ما را درهم شکسته تسلی بخش است که بشنویم خوشبختی هرگز جزئی از برنامه نبوده است . بدبینترین متفکر شاید به طور ناسازواری ، تسلی بخش ترین متفکر باشد فقط یک اشتباه مادرزادی وجود دارد و آن این است که می پنداریم زندگی میکنیم تا خوشبخت باشیم ... تا زمانی که بر این اشتباه مادرزادی پافشاری کنیم . جهان پر از تناقض به نظرمان میرسد ؛ زیرا در هر قدمی در مسائل کوچک و بزرگ مجبوریم این امر را تجربه کنیم که جهان و زندگی قطعا به منظور حفظ زندگی سرشار از خوشبختی آرایش نیافته اند ... به همین دلیل سیمای تقریباً همه افراد سالخورده حاکی از احساسی است که ناامیدی خوانده میشود .

ما وجود نداریم مگر وقتی کسی باشد که بتواند ببیند ما وجود داریم . آنچه می گوییم هیچ معنایی ندارد مگر زمانی که کسی بتواند آن را بفهمد.

ممکن است دستیابی به خوشبختی دشوار باشد،ولی موانع آن عمدتاً مالی نیستند.

کتابفروش‌ها ارزشمندترین مقصد افراد تنها هستند. گواه این امر تعداد کتاب‌هایی است که علت نگارش آن‌ها این بوده که نویسندگانشان کسی را برای حرف زدن پیدا نکرده‌اند.

آنچه باید نگرانمان کند تعداد مخالفان ما نیست، بلکه خوب بودن دلایل آن‌ها برای این کار است.

اگر می‌خواهی تمام نگرانی‌ها را کنار بگذاری، فکر کن آنچه می‌ترسی «احتمالاً» رخ دهد، «قطعاً» رخ می‌دهد.

دوستی چندان ارزشمند نمی‌بود اگر بیشتر مردم آن‌قدر مأیوس‌کننده نبودند.

نمی‌توانم برای چیزی، حتی برای یادگیری، به مغزم فشار بیاورم، هرقدر می‌خواهد ارزشمند باشد. از بین کتاب‌ها فقط طالب آن‌هایی هستم که با فراهم کردن فراغتی شرافتمندانه به من لذت می‌بخشند...

کتابفروشها ارزشمندترین مقصد افراد تنها هستند گواه این امر تعداد کتابهایی است که علت نگارش آنها این بوده که نویسندگانشان کسی را برای حرف زدن پیدا نکرده اند.