چیزی که آدم را مجنون می‌کند تنهایی یا درد نیست -ماندن در وضعیت وحشت مدام است.

هیچ چیز مثل سفری نوستالژیک تو را نسبت به گذشته و حال بیگانه نمی کند. همچنین ان چه را در تو بی تغییر مانده می‌بینی ، چیزی که شهامت یا قدرت عوض کردنش را نداشته ای ، همچنین تمام ترس های گذشته ات را، آن هایی که هنوز همراهت هستند.

تمام عمرم این احساس را داشتم که سرباز تنهایی هستم به دام افتاده در سرزمین های دشمن .دشمنان همه جا در کمینم بودند ـ کمر،پاها،کلیه ها،ریه،قلب ـ و در نهایت به این نتیجه می رسیدند که تنها راه از بین بردن من یک عملیات انتحاری است.

آدم ها در جعل خوشی استادند.می شود گفت برای شان یک جور طبیعت ثانویه است،مثل گشتن دنبال سکه در تلفن عمومی بعد از تلفن کردن.

زندگی واقعی فقط توی کتاب ها وجود داره. زندگی واقعی ،فقط غم انگیز و احمقانه ست.