گفتم: "زندگی ما و شما خیلی با هم فرق داره، مِی نه؟" گفت: " فرق که داره. ولی مو زندگی شمایه بیش‌تر دوست دارم." گفتم: "چه‌طور؟" گفت : "بوی خوبی می‌ده." من که نمی‌فهمیدم بوی تریاک و سیگار و عرق کجاش خوب بود. پسره‌ی سوسول خواب‌نما شده بود.

بحث رابطه‌ی آزادی و خون شهدا بود و بعدش اتحاد گروه‌های سیاسی. شعارشان هم این بود: " کارگر... کشاورز... دانشجو... روحانی... پیوندتان مبارک!" بی‌معرفت‌ها تو شعارشان اسمی از شغل ما نمی‌بردند و همین ناراحتم کرد. انگار سنگ قبرشورها آدم نبودند.