بریده‌های کتاب بارون درخت نشین

هرکاری از دستم برمیاد انجام می‌دم تا لایق اسم "انسان" باشم!

«او آموخت که میان شاخ و برگ‌ها عشق بورزد، بی آنکه پایش را بر زمین بگذارد.»

بسیار دیده شده است که مردمانی که برای آرمانی نه چندان روشن و مشخص مبارزه می کنند مجبورند برای جبران گنگی و سستی انگیزه هایشان ظاهری بسیار جدی به خود بدهند.

"پدر گرامی,اجدادتان را تخم خودم هم حساب نمیکنم!"

«چیزی که مهم است، این نیست که کجا زندگی می‌کنیم، بلکه چگونه زندگی می‌کنیم.»

«زندگی بر روی درختان نه تنها غیرممکن نبود، بلکه آزادی تازه‌ای به او می‌بخشید که هرگز در زمین احساس نکرده بود.»

بی شناخت عشق، تجربه‌های دیگر به چه کار می‌آید؟ بدون شناختن مزه زندگی، به خطر انداختن آن چه سودی دارد؟

کارهای برجسته‌ای که آدمی به پیروی از وسوسه‌ای درونی می‌کند، باید ناگفته بماند؛ همین که آن را به زبان بیاوری و از آن لاف بزنی، چیزی بیهوده و بی‌معنی جلوه می‌کند و پست و بی‌مقدار می‌شود.

هر تب‌وتابی از نیاز ژرف‌تری خبر می‌دهد که برآورده نشده است، نشانه کمبودی است. نیاز کوزیمو به داستان‌گویی نیز نشان می‌داد که او چیز دیگری را جستجو می‌کند. هنوز عشق را نمی‌شناخت. بی‌شناخت عشق، تجربه‌های دیگر به چه کار می‌آید؟ بدون شناختن مزه زندگی، به خطر انداختن آن چه سودی دارد؟

یک عشق پیروز برای جبران همه آن شکست‌هایش بس بود.