بریده‌های کتاب خون دلی که لعل شد: خاطرات حضرت آیت الله العظمی سیدعلی خامنه ای (مدظله) از زندانها و تبعید دوران مبارزات انقلاب اسلامی

یا ابن آدم! وفر الزاد فان الطریق بعید بعید... و جدد السفینه فان البحر عمیق عمیق" ای پسر آدم! توشه آخرت خود را بسیار کن که راه بسیار دور است کشتی خود را از نو بساز، چرا که این دریا بسیار عمیق است!

...حرفی که مادرم (رحمةاللّه علیها) به من زد این بود:((من به پسری مانند تو افتخار می کنمکه چنین کاری در راه خدا انجام می دهد.)) نفس راحتی کشیدم و خدا را شکر کردم. این سخن مادرمدرفعالیتهایی که من در این راه داشتم تاثییر بسزا داشت.

به عقیده‌ی من اگر فعّالیّت آگاهانه‌ی فکریِ اسلامی از جنبش و مبارزه جدا شود، خشک و بی روح میشود. . روح مبارزه‌ی دینی هم اگر از آگاهی و اندیشه عاری گردد، دچار ارتجاع و تحجّر میگردد. . ترکیب مقاومت با آگاهی بخشی و رشد فکری، خطّ انقلاب اسلامی را تشکیل میدهد.

دراین زندان،نوشتن یادداشتهای روزانه ی زندان را شروع کردم،امّا تا پایان ادامه ندادم؛چون به حالت خستگی و دلزدگی دچارشدم.دراثرآن،نوشتن رارها کردم.آخرین جمله ای که دراین زندان نوشتم،این بود:«دراینجا نوشتن را متوقف میکنم،چون چه فایده ای میتواند داشته باشد ؟!».امروز که به آن یادداشتها مراجعه میکنم،ازادامه ندادن آنها تأسّف میخورم؛زیرا برخلاف آنچه گمان میکردم،بی فایده نبوده است. #اهمیت نوشتن

در تمام زندگی مبارزاتی خود، همواره دو خط «مقاومت» و «روشنگری» را با هم ادامه دادم و معتقدم این دو را کاملا با هم آمیختم

سأصبر حتی یعلم الصبر اننی صبرت علی شی امرّ من الصبر

پدرم آقا سید جواد خامنه ای از یک خانواده علمایی معروف تبریزی بود...

به عقیده من اگر فعّالیّت آگاهانه‌ی فکریِ اسلامی از جنبش و مبارزه جدا شود، خشک و بی‌روح می‌شود. روحِ مُبارزه‌‌یِ دینی هم اگر از آگاهی و اندیشه عاری گردد، دچار ارتجاع و تحجّر می‌گردد. ترکیب "مُقاومت" با آگاهی بخشی و رُشدِ فکری، خطِّ انقلابِ اسلامی را تشکیل می‌دهد.

ای آدمیزاده! توشه بیندوز که راه؛ دور است دور؛ و کشتی از نو بساز ؛ که دریا ژرفناک است. نواب صفوی

آل ناصر کعبی لبریز از شخصیت و جوانمردی بود. از جمله‌ی حرفهای او که در خاطرم مانده، این عبارت است که خطاب به من میگفت: سیدنا! زن باید کاملا زن باشد. یعنی از هر جهت دارای ویژگی های زنانه باشد. این عبارت با توجه به معنایی که به خودی خود داشت و از زبان مردی با عقل و تبحر بیرون می‌آمد، در من تاثیر گذاشت.

سأصبر حتّی یعلم الصّبر أنّنی صبرت علی شیء أمرّ من الصّبر آن‌قدر صبر میکنم که صبر بداند که من بر چیزی تلخ تر از صبر هم صبر کرده ام (سرودهٔ السیّد الحبوبی)

یک بار می‌پرسیدم محل وضو گرفتن کجا است،...یکی از آنها پاسخ داد: به سمت گوشه (یعنی گوشه‌ی سلول). با صدای بلند گفتم : بله، گوشه‌ی سلول همواره قبله است! و این کنایه است از توجه قلب انسان مومن به خدا؛ کنج سلول همواره همراه با یاد و نام خدا برای مومن است و مثل حرم الهی و مکه است که به تعبیر قرآن در سرزمین برهوت واقع شده.

اجازه خواستم که بروم و وضو بگیرم.اجازه دادند با دونظامی بروم.در مسیر یک افسر جوان که به گستاخی معروف بود، مرا دید و از دور به تمسخر صدا زد:آشیخ! ریشت را تراشیدند؟ و من فورا پاسخ دادم: بله سالها بود که چانه ی خود را ندیده بودم و حالا الحمداللّه میبینم!

در تمام شرایط دشواری که با آن روبرو شدم - اعم از زندان و شکنجه و تبعید و ترور- در چهره هسرم نشان اندوه و درهم‌شکستگی ندیدم بلکه از عزم و اراده او، برای ادامه راه، مایه و الهام می‌گرفتم.