دراین زندان،نوشتن یادداشتهای روزانه ی زندان را شروع کردم،امّا تا پایان ادامه ندادم؛چون به حالت خستگی و دلزدگی دچارشدم.دراثرآن،نوشتن رارها کردم.آخرین جمله ای که دراین زندان نوشتم،این بود:«دراینجا نوشتن را متوقف میکنم،چون چه فایده ای میتواند داشته باشد ؟!».امروز که به آن یادداشتها مراجعه میکنم،ازادامه ندادن آنها تأسّف میخورم؛زیرا برخلاف آنچه گمان میکردم،بی فایده نبوده است. #اهمیت نوشتن