بریده‌های کتاب آری اینچنین بود برادر

گاهی ما را به جنگ می‌بردند، جنگ علیه کسانی که نمی‌شناختیم، و شمشیر کشیدن به روی کسانی که نسبت به آنها هیچ کینه‌ای نمی‌ورزیدیم. حتی کسانی که همراه هم طبقه و هم سرنوشت ما بودند. ما رو می‌بردند و مادران و پدران پیر شکسته مان چشم انتظارمان می‌ماندند و انتظارشان هرگز پاسخی نمی‌یافت.

راست است که من از سرزمینی آمده ام و آنها از سرزمین هایی؛ من از نژادی و آنها از نژادی؛ اما اینها تقسیم بندی های پلیدی است تا انسان را قطعه قطعه کنند و خویشاوندان را بیگانه بنمایند و بیگانگان را خویشاوند. اما من بیرون از این تقسیم بندی ها ، از این سلسله و نژادم و خویشاوند و همدردشان.

برادر دیگر بار در کام ناامیدی بودیم که امیدی به ماندن خواند. پیامبران بزرگ برخاستند، زرتشت بزرگ، مانی بزرگ، بودای بزرگ کنفسیوس حکیم، لائوتسوی عمیق... روزنه به نجات گشوده شده بود. خدایان برای نجات ما، از ذلت و بردگی، پیامبران منجی خویش را بسیج کرده بودند، تا ایمان و پرستش را جانشین ستمگری و بردگی کنند. اما برادر، این مبعوثین خدایان، از خانه بعثتشان فرود می‌آمدند و بی هیچ اعتنایی به ما و هیچ نام و یادی از ما، راهی کاخ و قصری می‌شدند.

تجربه به من آموخته است که همه جا- در کتابها، آدمها، آیه‌ها، روایتها، آثار و افکار و بیشتر، در جامعه و تاریخ- به دنبال «گمشده ها» و «متهم ها» باشم؛ چه، بیشتر ارزشها را در چیزهایی یافته‌ام که کمتر مطرح است، زیرا ارزشها را یا «کتمان» می‌کند و یا اگر نتوانستند، «بدنام»