کتاب رو با احساس غرور و افتخار توأمان تموم کردم، چند روزی رو لا به لای صفحات کتاب با تیم موشکی ایران زندگی کردم، تو سفر سوریه یاد گرفتم و از رفتارهای سلیمان حرص خوردم و هربار در هر مقطعی متعجب شدم از این حجم تلاشِ بی وقفه و خستگی ناپذیری
این کتاب رو که خوندم بیش از پیش قدر قدرت موشکی و پرتاب های موفقمون در بازهٔ جنگ ۱۲ روزه رو دونستم و بیشتر از همیشه به ایرانمون و انسان های خستگی ناپذیر و از خود گذشته اش افتخار کردم، جای جای کتاب که اسم شهید حاجی زاده و سردار موسوی فرماندهٔ هوافضا به چشمم می خورد و می فهمیدم که چقدر برای موشکی زحمت کشیدن بیشتر بهشون افتخار می کردم.
و حرف آخر درمورد قهرمان اصلی داستان یعنی شهید حسن تهرانی مقدم، مردی که اگه تلاش هاش و دوندگی هاش نبود الآن تو دنیا در زمینهٔ موشکی حرفی برای گفتن نداشتیم ولی با وجود شهید مقدم قدرت و اقتدار برای ایرانمون جاودانه شده الحمدللّه
در هر صورت پیشنهاد می کنم بخونید، روایت تلاش های بچه ها مثل کتاب انگیزشی عمل میکنه و بهتون انگیزه میده.
لطفا برای شهید تهرانی مقدم و شهید حاجی زاده و بقیه شهدا هم یه فاتحه بفرستید.
