بریده‌های کتاب The Poppy War

هیچ چیز مقدر نشده. شما آدمها همیشه... چه در مصیبت چه در خوشی... فکر می‌کنید کارها برای‌تان مقدر شده. قسمت و سرنوشت، یک قصه‌ی ساختگی است. خدایان چیزی را برای بشر انتخاب نمی‌کنند، خودتان مختارید.

جنگ تعیین نمی‌کنه حق با کیه...فقط تعیین می‌کنه کی می‌مونه.

دست تقدیر پیوسته در حال اجرای امور است و هرگز تمام قدرتش را یکجا ذخیره نمیکند تا همه چیز به کمک او به کمال خویش برسد... دست تقدیر بدینسان عمل میکند و هر آنچه زیر سقف آسمان است رو به سوی ایشان دارد و هرچه در دریاهاست تسلیم ایشان است.

در درد نوعی رهایی حس میکرد آرام بخش و آشنا معامله ای که کاملاً به راه و رسمش وارد بود برای رسیدن به موفقیت باید فداکاری میکرد فداکاری یعنی درد و درد یعنی موفقیت.

اما بدبختی ای که حالا حس میکرد از نوع خوبش بود. نوعی که در آن رضایت و شعفی عمیق تجربه می کرد؛ چرا که خود آن را برگزیده بود.

رین به این نتیجه رسید که شیفته ی تمجید است به شنیدنش محتاج است به آن ولع دارد و فقط زمانی طعم آسایش را می چشد که آن را به دست آورد. همچنین متوجه شد که علاقه اش به تمجید همچون عشق معتادان به تریاک است. هر دفعه که مقداری تعریف به وجودش تزریق میشد به تنها چیزی که می توانست بیندیشد راهی برای کسب تحسین بیشتر بود.

موفقیت همانند نشئگی و شکست صد پله از ترک اعتیاد سخت تر بود. نمرات خوب فقط آسایش و غروری زودگذر فراهم میکرد تا او را چند ساعتی در آفتاب گرم خود غرق لذت کند و سپس برای امتحان بعدی به بیم و هراس می افتاد

دلش برای شنیدن تعریف و تمجید طوری غنج میزد که میتوانست این نیاز را تا مغز استخوان حس کند و درست عین یک معتاد برای داشتنش دست به هر کاری میزد.