اولین چیزی که تو این کتاب خیلی به چشمم اومد شباهت استاد جیانگ با استاد الودین در کتاب نام باد بود، رفتارهای مشابه، اینکه سر امتحانا مسخره بازی در میاورد، اینکه اساتید رو با کاراش اذیت میکرد. اما از یه جایی به بعد مسیر عوض شد، هرچی تو بخش اول جیانگ خیلی بولد نمایش داده شد، در بخش دوم یهو نویسنده تصمیم گرفت کمتر ازش استفاده کنه و من اصلا این اتفاق رو دوست نداشتم.
فضاسازی آکادمی هم مثل نام باد بود.
کلا فضای داستان خوب بود و روندش رو تا یک سوم نهایی دوست داشتم ولی از اون به بعد ریتم داستان به طرز شگفت انگیزی غیر منطقی شد از نظرم. نویسنده حدود چهارصد صفحه نوشته و کلی ادم و تاریخچه معرفی کرده ولی تو صد و سی صفحه بعدی همه رو قلع و قمع میکنه. من با کشتار داخل کتاب مخالف نیستم اما بعضی از این اتفاقا اصلا منطقی نبود.
راجع به کاراکتر اصلی دو به شکم، شخصیتشو با جیانگ دوست داشتم اما وقتی زیرنظر آلتان بود اصلا خوشایند نبود برام.
با اینکه داستان سعی کرده همه چیزو تحت پوشش قرار بده برای من کلی سوال بی جواب پیش اومد که امیدوارم دو جلد بعدی بهشون جواب بده.
در مجموع بعد مدتها از خوندن این کتاب لذت بردم و دوروز تمامش کردم.
        

          یک فانتزی در دنیایی دارک و ناعادلانه
جلد اول که تمام شد نیاز داشتم استراحتی کنم و بعد به سراغ جلد دوم بروم. چرا؟؟ چون باید در دنیای جذاب و پر از جزئیات جنگ تریاک خیال‌پردازی ها می‌کردم و در ذهنم پیش‌بینی می‌کردم کتاب دوم درباره چیست و ادامه داستان به کدام سو می‌رود ؟
(نمیدانم شما هم به این بیماری دچار هستید یانه؟😂)
.
این کتاب الهام گرفته از تاریخ است؛ جنگ تریاک یک جنگ واقعی بر سر اختلافات بازرگانی در قرن نوزدهم میان چین و بریتانیا صورت گرفته.
امااااااا نویسنده چه هنرمندانه دست این رویداد تاریخی را گرفته و به میان دنیای فانتزی خودش آورده.
و آنجایی که متوجه شدم  این اثر  اولین کار نویسنده است شوکه شدم!! از هنرمندانه بودن کتاب، شخصیت‌پردازی‌های عمیقی که به وضوح مشخص است تک تکشان چقدر عمیق‌اند و حس همزاد پنداری ما را قلقلک می‌دهند.
.
در ابتدای داستان با دختری همراه می‌شویم که بازمانده جنگ است و در میان خانواده‌ای غریبه زندگی می‌کند اما می‌خواهد از سرنوشت شومی که در انتظارش است راهی به‌تر برای خود پیدا کند، در نهایت تصمیم می‌گیرد در آزمون‌های امپراتوری شرکت کند و همین مسیر او را از میان خانواده روستایی به مدرسه‌ای رویایی می‌کشاند..
اما این یک رمان با تم دارک هست و قطعا قرار نیست رویایی و گل و بلبل تمام شود، ابدا!
داستان مسیرهای ناهموار و کلاس‌ها و استادهای خوب و بد مدرسه شخصیت او را شکل میدهند و به آینده سوق می‌دهند.
.
اگر به داستان‌هایی با مدرسه جادویی با راهروهای پیچیده و عجیب هستید تا بخش دوم کتاب عاشقانه ادامه میدهید اما بخش دوم به بعد اتفاقاتی برای شخصیت داستان می‌افتد که نوع جذابیت داستان را تغیر می‌دهند و حالا نه با دختر ساده روستایی ساده بلکه با دانش آموخته‌ای سرسخت از مدرسه نظامی امپراتوری همراه خواهیم شد.
اگر به ادبیات و داستان های شرقی علاقه‌مند باشید عاشقش خواهید شد، المان های شرقی داستان جلوی چشمان شما زنده می‌شوند و به حرکت درمی‌آید و لشکر‌کشی‌های نظامی و جنگ‌های داستان در ذهنتان تصویر‌سازی میشود تا نهایت لذت را از خواندنش ببرید.
.
اما چرا یک ستاره کم؟؟ حقیقتش به خاطر تغییر ناگهانی فضای دو فصل که مرا از میان آن مدرسه جادویی به میان خاک و خاکستر کشاند!! 
که البته به جا بود و پیش زمینه های آن در میان بخش‌های نخستین جا داده شده بود.
        

          آیا از اینکه به‌جای آماده‌شدن برای امتحانم نشستم و جنگ تریاکو تموم کردم پشیمونم؟ خیر. به‌هیچ‌وجه.
چه‌قدر یک کتاب می‌تونه کامل باشه خب؟
جز سه فانتزی برتر کل دوران‌ها برای من قرار گرفت. فقط بشینید و بخونیدش.
        

          آه رین و آلتان عزیزم… با غماتون غمگین شدم و با موفقیت هاتون شاد…نمیتونم بابت خشمتون ازتون دلگیر باشم چرا که نمیشه و نمیتونم خودمو جای شما بذارم.
این کتاب فوق العاده زیبا، جذاب، گیرا، غمگین و در عین حال بینظیره. اگه نخوندینش هنوز یکی از بهترین کتاب ها رو از دست دادین. پیشنهاد صددرصد.
        

          شروعش برام ؛
از قطار اصفهان -مشهد ، به قدری صمیمی و دلنشین بود که نمیتونستم کتاب کنار بزارم ،هوا تاریک شد من با نور چراغ بازم ادامه دادم بیدار موندم تا هوا روشن شد و من مجذوب این کتاب شده بودم خیلی عجیب غریب حس خوب میگرفتم از خوندنش ،این قضیه ادامه دار شد تا رسیدن فرجه امتحانات دانشگاه
        

          این کتاب، همون‌قدر که خشن بود زیبا هم بود. ناعدالتی و رنج و سختی رو به خوبی بیان کرده بود؛ خیلی جاها احساس می‌کردم که خودم واقعا داخل داستان‌ هستم و دارم اون غم رو احساس می‌کنم.
تفاوت بزرگی که این کتاب با سایر کتاب‌ها داشت این بود که توی اغلب کتاب‌ها، شخصیت اصلی یا قهرمان داستان یه فرد ایده‌آل هستش که با وجود عیب‌هاش آدم خوبیه و می‌خواد بقیه رو نجات بده؛ اما بنظر من شخصیت اصلی توی این کتاب اصلا شبیه این‌جور شخصیت‌ها نبود؛ خیلی جاها خودخواهانه رفتار می‌کرد، بدون فکر و من برای اولین بار از شخصیت اصلی یه کتاب متنفر شدم.
با این حال واقعا کتاب خوبی بود، بخونید و لذت ببرید.
        

          crying my eyeballs out.
        

          در حالی این یاداشت رو می نویسم که قلبم آکنده از درد و چشم هام پر از اشکه. این کتاب یکی از زیباترین، حماسی ترین و در عین حال دردناک ترین کتاب فانتزی بود که خوندم.نمیدونم از کجا شروع کنم به توضیح دادن؟ از شخصیت پردازی فوق العاده ش؟این کتاب معنای واقعی امید و تلاش، ترس و خشم، انتقام و ناامیدی، نفرت وعشق،  وفاداری و ... رو بهم نشون داد.من با شادی های شخصیت اصلی( فنگ رونین) شاد شدم با ناراحتی های اون ناراحت شدم با دردهاش درد کشیدم و بیشتر از هر شخصیت دیگه ای که تا حالا خونده بودم درکش کردم.( شاید شما هم اگه مثل من کتاب رو بخونید همین احساس رو داشته باشید، و به خودتون بگین اگه منم جای شخصیت اصلی بودم همین کار ها رو می کردم.)توصیف ها؟ خدای من فوق العاده بودن. اونقدر ظریف و هنرمندانه که  موقع خوندنش  خودم رو در میانه نبردها ، ویرانی ها و جنگ احساس می کردم.من از روی پله های سینگارد بالا می رفتم و شاهد جنگاوری های رونین و مراقبه اون برای رسیدن به پانتئون و رسیدن به خدایان برای احضار قدرت بودم. می‌تونستم به خوبی جیانگ زیا رو ببینمم که در طبقه پنجم سینگارد درس اسطوره شناسی میده. و باور کنید من همه ی اینا رو با تمام وجودم حس می کردم. با خوندن این کتاب من از این دنیا جدا می شدم و به دنیای می رفتم که حتی واقعیت هم نداره. اما نویسنده برای ساختن این دنیا از واقعیت الهام گرفته پس بی راه هم نیست که اگه با دنیای امروز و واقعیت های موجود جهانمون بگم اوکی همه اینا تخیله. خوندن این کتاب طعم تلخ و شیرینی داره که نمی دونید باید تلخی ش رو باور کنید یا شیرینی غرق شدن توی دنیاش رو؟ امیدوارم شما هم اگه روزی این کتاب رو خوندید یاد یاداشت من بیفتید و برام بنویسید که تلخی رو بیشتر حس کردید یا شیرینی رو؟
        

          That was such an annoying ending :|
        

          Holy hell, I'm gonna read the rest of series and write a proper review for the whole series later
        

          کتاب بدی نبود
        

          کتاب درباره دختری یتیم به اسم فنگ رونین یا رین هست که تحت سرپرستی خانواده فنگ قرار دارد.
 پدر خوانده و مادر خوانده رین قاچاقچی مواد مخدر هستند و برای سهولت کارشان میخواهند  رین را به ازدواج بازرس روستا در بیاورند.
رین برای خلاصی از شرایط به وجود آمده سعی می‌کند خود را برای آزمون کجو  در عرض دوسال آماده کند و در دانشکده نظامی سینگارد پذیرفته شود...
نویسنده توانسته به بهترین شکل ممکن دنیای ظالمانه و تیره و تاریک کشور نیکان را به تصویر بکشد .
رخداد و وقایع کتاب سریع اتفاق می‌افتند، و متن به جزئیات اضافی نمی‌پردازد و روند داستان خسته کننده نیست .
شخصیت پردازی خوب بود اما می‌توانست بهتر باشد .
داستان عاری از هر گونه کلیشه های عاشقانه بود و این به نظرم خوب بود.
این کتاب جز معدود کتاب هایی شد که می‌توانست احساساتم را برانگیزد. 
امیدوارم در جلد های بعدی احساسات برانگیخته شده در من توسط این کتاب خوبتر باشند.
در نهایت میتوانم بگویم که کتاب خوبی بود اما غم انگیز بود اگر نویسنده شخصیت های کمتری میکشت چیزی از داستان کم نمیشد. 
 


 
        

          خدای من... این حتی از حد انتظارمم بهتر بود، عاشق این کتابم. امیدوارم جلدای بعدی هم به همین اندازه خوب باشه.ویدیوایی که گذاشتم فقط وایب کتابه و اسپویلی نداره  


⭕اسپویل⭕

عمیقا از مرگ التان ناراحت و افسرده ام... من واسه این دوتا کلی توی مغزم اینده چیده بودممم😭😭 واقعا نمیدونم راجب کار رین چطوری فکر کنم... از یه طرف جون هزاران بیگناه رو گرفت از طرف دیگه چاره ایی جز این نداشت. هر راهی غیر این مردم خودشو به کشتن میداد. همونطور که گفته بودن جنگ همینه. تو جنگ هیچ رحمی نیست و هیچ سودی واسه هیچکدوم از دو طرف نداره. توی جنگ بیگناه ها کشته میشن و کاریم از دست کسی برنمیاد:) 
        

          فوق‌العاده 🥀
این کتاب بی‌اغراق بسیار زیبا و سریع و خشن هست!
میگم زیبا چونکه نویسنده به زیبایی هرچه تمام‌تر وقایع تاریخی کشورشو در قالب فانتزی با افسانه‌ها و خدایان اساطیری چین ترکیب کرده
میگم سریع چون ضرب اهنگ داستان سریع هست و درگیر جزییات طولانی نمیشیم بلکه گذر زمان سریع رخ میده( برای اینکه منظورم بفهمید و اگه اهل دراما چینی باشید باید بگم نوع سرعت نوشتار شبیه به ژانر شیانشیا هست)
میگم خشن چونکه نویسنده خشونت و بی‌رحمی جنگ به صورت واقعی و دلخراش توصیف کرده جوری که گهگاهی مجبور میشی کتابو کنار بذاری، یک استراحت کن و بعد باقیشو بخونی وگرنه اون حجم خشونت؟ حتما ذهنو اذیت میکنه
راجب خود داستان هم خلاصه پشت کتاب به خوبی همه چیو توضیح داده و نمیشه بیشتر گفت بلکه باید بخونید تا بفهمید که چرا یک شمن واقعی معتاد نیست اما همیشه در مرض این اعتیاد قرار داره! و باید بخونید تا بفهمید چرا این قدرت خطرناکه و به افسانه‌ها نسبتش دادن. باید بخونید تا بفهمید چرا از اون دانشگاه لعنتی ک اساتید مزخرفش بدم میاد! 
بشدت مشتاق خوندن دو جلد بعدی هستم و امیدوارم که نویسنده در ادامه ناامیدم نکنه🫠
ترجمه هم انصافا عالی بود و مشخص بود مترجم به ادبیات و افسانه‌های چینی علاقه داره و ازشون اطلاعات داره. دست مریزاد خانم کاوه عزیز❤️
پ.ن دوستانه: اگه از توصیات و جزییاتی که نویسندها در طول داستان میدن خوشتون میاد پس سمت این کتاب نیاید چون ضرب اهنگ اتفاقات سریع باعث میشد تا نویسنده رو جزییات خیلی فوکوس نکنه. نمیدونم جلدا بعدی هم همینجور باشه یا نه اما فعلا که اینجور بوده🤷🏻‍♀️
پ.ن صادقانه: اقا جدا من چرا تا الان خودمو از خوندن این جذاب محروم کرده بودم؟ 😬
پ.ن کراشی: با تمام کارای درست و غلطش تا اخرش جیانگ کراشم موند😂 زنده باد مجمع عشاق جیانگ 😎
        

          خب اجازه بدید اول چند تا نفس عمیق از دست این کتاب بکشم....بعد...
۰. احتمالا تو‌ باشگاه گپ من جز معدود آدم هایی باشم که کتاب رو‌ نپسندیدم. پس یک نظر نا‌محبوب....
۱.نویسنده خیلی دوست داشته خفن به نظر بیاد، ولی خب موفق نبوده‌. با چهار تا کلمه‌ی مرتبط با دستشویی( که در شان خودم نمیبینم ازش استفاده کنم) و یه خشونت ظاهری، کار خفن نمیشه، خیلی هم تو یادداشت هام بهش اشاره کردم. بارها نویسنده تلاش های مذبوحانه و بی ثمری داره برای خفن بودن که اصلا به من نمیچسبه، در مقایسه با هرگز نمیر یا نا همتا یا مه‌زاد  خیلی دم دست دستیه، پرداخت شخصیت خوب نیست راستش...
شخصیت ها هر چیزی هستن جز انسان، همه کفری، خشن، بدون فکر کردن و سنجیدن وارد عمل میشن و از بالاتر از خودشون تایید میشن، یعنی یه شخصیت تو این کتاب نیست که درک درست داشته باشه، همه باید تحقیر شده  و آسیب دیده باشن، حتی خودشون به خودشون آسیب بزنن..
۲. خیلی تنده خیلی، و اگر این ضربآهنگ نبود، خسته کننده  میشد، قلاب های فصل ها هم خیلی خوبه، جوری که من رو دیشب بیدار نگه‌داشت، چون نمیتونستم نرم فصل بعد. اما دو تا افت بد داشت خیلی بد در این حد که قشنگ‌ گذاشتمش کنار...
۳.تو صحنه های جنگ با هرگز نمیر مقایسه میکنم.چه قدر جنگ‌ها و مبارزه های هرگز نمیر خوب بود، قشنگ قابل تصور، درست مثل صحنه‌ی فیلم جلوی چشمت بود.
۴. بخش آموزشی رو با ناهمتا مقایسه میکنم ،چه قدر گروه‌های مختلف آموزش ناهمتا قابل شناسایی و تفکیک پذیر بودن، نمادها و نشانه هر گروه و ویژگی هاشون خیلی خوب جدا شده بودن، اما اینجا یه سردرگمی داشت.
۵.جغرافیا توی اثر نمود پر‌رنگی داره، اما بعد از نصف داستان ما نمیدونیم نیکارا چیه نیکان چیه؟ نمیدونم شرق نیکان چیه؟غربش چیه؟هسپریا کجاست؟ تیکانی کجای نقشه‌ی کشوره، موگن کدوم سمته، اسپیر کدوم سمت، یعنی کتاب نتونسته درست اطلاعات منتقل کنه. بازم اینجا مقایسه میکنم با مثلا مه‌زاد یا هابیت که ارائه‌ی یه نقشه کاملا میتونست به کمکمون بیاد.
 ۶.من شیفته‌ی توصیف‌ام، اما اصلا نمیتونم تصور کنم اینجا ها دقیقا چه شکلی هستن، توصیف ها شامل مو، قد،رنگ‌پوست، رنگ‌چشم و چیزهای دیگه هست اما تصویر نمیسازه، توصیف مکان و شرایط هم زیاد چنگی به دل نمیزنه. نمادها و نشانه هایی استفاده کرده که نمیتونه به تصویر سازی کمک کنه.
۷. یه بخش بزرگ جذابیت ها به داستان های عاشقانه و مثلث ، مربع های عشقی میگذره ولی خب به قول دوستمون عاشقانه هم که پوچ،هیچی به هیچی، یه رابطه‌ی درست و حسابی که بشه ازش به عنوان عنصر عاشقانه یاد کرد نداشت.
۸. تمایل نویسنده به خشونت بی حد و حصر و صحنه‌های پر از خشونت و مشمئز کننده رو‌ نمیفهمم. چرا باید بشینم توصیف مثله شدم ادم ها رو‌بخونم، توصیف کشتن بچه ها،تشبیه های بی شرمانه، توصیف تجاوز و اهانت...
بعد هم بشم یه ادم قلب سنگی که از دیدن این چیزها تو دنیای اطرافش، نه عارش بیاد نه خم‌به ابروش...
یه توصیه‌‌ی خواهرانه، دوستانه، خودتون رو در معرض این چیزا قرار ندید، کم‌کم مغز بهش عادت میکنه، بی حس میشه، چشم و دل کور که میگن همینه، قسی القلب  که میگن همینه...
۹. اصلا کتابی نیست که بخوام به کسی توصیه کنم، که بخونه تا از چیزی لذت ببره، از شخصیت های خوبش که نداره، از توصیف های جذابش که نداره، از ماحرای عاشقانه‌ای که گم شده، از قصاوت و خشونت کتاب، از جغرافیای سر در گم، از چی، واقعا نمیدونم از چی...
۱۰. اوه راستی،جای خوبی برای پایان یک‌جلد نبود، هیچ قلابی برای جلد بعد نداره، عملا میتونه پایان ِ پایان باشه، تازه پایان خوبی هم نبود. 
درود بر کریس کالفر خدای پایان های شگفت انگیز....

        

          چند روزی هست که تمومش کردم، اما نیاز داشتم توی ذهنم ته‌نشین بشه تا بتونم ریویو بنویسم... بلافاصله بعد از تموم کردنش هیجان زده بودم و فکر می‌کردم چهار ستاره کمشه، اما الان با ارفاق سه ستاره بهش میدم.
در کل یک فانتزی تاریخی جذابه، گرچه از نظر دنیاسازی و شخصیت پردازی چندان قوی نیست. البته من موقعی که کتاب رو شروع کردم نمی‌دونستم آر. اف. کوانگ در 19 سالگی شروع به نوشتن این کتاب کرده، که اگر این مورد رو در نظر بگیرید ضعف دنیاسازی و شخصیت‌پردازی قابل درکه، اما قابل اغماض نیست. مخصوصاً در مورد رین.
اما چند نکته: اول اینکه نیکان همون چینه، موگن ژاپن و خب در این شرایط اسپیری می‌شه تایوان. اسپیری‌ها کاملا بدوی و وحشی به تصویر کشیده شدن. نه تنها اسپیری‌ها که حتی خداشون فقط آتش و خون می‌خواد و از این نظر نسبت به تایوانی‌ها بسیار نژادپرستانه‌ست.
از اون طرف موگنی‌ها هم دست همه رو در نسل‌کشی و جنایت بستن. کشتار و تجاوزی که خیلی بی‌پرده توی کتاب توصیف شده در واقع بر اساس قتل عام نانجینگ و زنان آسایشگر نوشته شده، اما خب تاریخ رو برنده‌ها می‌نویسن و کی می‌دونه چقدر اغراق کردن؟ و خب اگر بگذارید تصویرسازی کتاب با چیزی که در واقعیت اتفاق افتاده جایگزین بشه، شاید با نویسنده هم نظر بشین که اون دودهای قارچی شکل حق ژاپنی‌ها بوده... 
مورد بعدی در مورد نقش تریاکه: به نظرم علاوه بر اینکه حالت ترویجی داشت (مثلاً نمی‌شد یک مخدر الکی جایگزین تریاک بشه؟)، یک دوگانگی عجیب هم داشت. هم برای ارتباط با عالم خدایان ازش استفاده می‌شد و هم برای از دست ندادن کنترل در مقابل خدا؟ یک مقدار عجیب بود. 
نهایتاً هم برای چندمین بار دلم سوخت برای کسایی که به خدای احد و واحد به عنوان خالق و رب اعتقاد ندارن... به جاش باید چه خزعبلاتی رو باور کنن.
        

          مجموعه جنگ تریاک جلد اول جنگ تریاک 

- رین دختر دلال تریاک فروشی که از جنوب رویای دانشگاه عالی نظامی در سر می پروراند و این راهی ست که آن دختر معنای زجر بدتر از زندگی فقیرانه اش را می چشد

- بذارین اول درمورد خشونت کتاب بگم اول کتاب یجورایی معمولیه همه چیز ولی صحنه هایی که بعد از صفحه ۳۰۰ خرده ای به بعد اتفاق می افته فاجعه ان حالت تهوع آور نمی دونم چطور تونسته اینقدر دقیق بنویسه. اینقدر صحنه های نسل کشی رو با جزئیات کامل توضیح میده آدم با تمام سلول های درد رو احساس می‌کنه..
یکی از بزرگترین مشکلات اینه که یهو رو دور x2 می افته از وسطای کتاب منظورم اینه اوایل کند پیش می رفت می خواست یه مقدمه ای از سیستم جادویی کتاب توضیح بده خیلی کند پیش می رفت نه خسته کننده اما کند بعد یهو چند سال افتاد جلو و دوباره یکم روند آروم شد و الان چی شده بدترین دشمن ها به دوست تبدیل شدن واقعیتش اینکه وسط اونجا اون دو تا شخص خاص با هم رفیق شدن تازه اون از اون یکی عذرخواهی کرد برام عجیب بود پیش زمینه ی آنچنانی براش نویسنده انجام نداده بود و من تقریباً یه چیزایی حدس زدم که جمهوری اژدها کیه چون شخصیت اصلی ققنوسه نه اژدها و این میستری رابطه با هرچی اسمش هست زیاد خوب بهش پرداخته نشده
تحول و رشد شخصیت ها قابل توجه و تحسین آمیزه تحولشون خیلی تو چشم می زد اواخر کتاب دلیل هم داشت .
کتاب واقعا ترکیب قوی تری از کتاب های فانتزیه که خوندم خیلی قوی تره و نیومده با عناصر عاشقانه ی وقت تلف کن و بی مورد خرابش کنه خیلی کتاب واقع گراست نویسنده تقابل عقل و احساس منطق و انتقام رو به رخ می‌کشه دیوانگی بیمارگونه اواخر کتاب کاملاً قابل لمسه همه ی شخصیت های کتاب (اصلی) بجز دشمن برای ما خاکستری ان و این خیلی جالبه اینجا که تقابل آرامش و جنگه: «هر چیزی که دوست داشتم از بین رفت. من صلح نمی خوام تشنه ی انتقامم.» 
«شجاع بودن آسونه... اینکه بفهمی می نباید بجنگی سخته. من این درس رو خوب یادگرفتم.»

چقدر مفهوم استعمار توی کتاب سنگین بود همه چیز های زشت سنگین بودن...
        

          علاقه مندان به دنیای فانتزی و جنگی به هیچ عنوان این کتاب رو از دست ندین. قطعا خیلی جاها کتاب میخکوبتون می‌کنه و نمی‌تونید کتاب رو زمین بزارید.
سه گانه جنگ های تریاک شامل؛
کتاب اول جنگ تریاک
کتاب دوم جمهوری اژدها
کتاب سوم خدای آتش 
        

          داستان راجب یک دختر یتیمه که از یک روستای فقیر به یک آکادمی نظامی می‌ره. به نظرم تحول شخصیتش از یک دختر ناامید به یک جنگجو  اولین چیزیه ک مخاطب رو جذب میکنه ک به خوندن ادامه بده.  اما ادامه داستان برخلاف تصورم پیش رفت. به جز ایده اولیه که جذاب بود پردازش و سیر داستان ضعیف بود .💔

 
💢فعلا تا اینجای داستان سرنوشت آلتان برام قابل پذیرش نیست تا ببینیم در جلد های بعدی چی رخ میده