بریده‌ کتاب‌های چشم هایش

«این چشم‌ها مال من نیست!»

من آنشب فهمیدم که در نزدیکی چ کوره‌ی پر از آتش گداخته‌ای ایستاده ام و دارم از سرما می‌لرزم.

در چشم های من دقیق تر نگاه کن ، جز تو هیچ چیز در آن نیست.

کسی که در عمرش گرسنگی نکشیده، کسی که از سرما نلرزیده، کسی که شب تا سحر بی‌خواب نمانده، چطور ممکن است از سیری، از گرما، از پرتو آفتاب صبح لذت ببرد؟

در چشم‌هاى من دقيق‌تر نگاه كن! جز تو هيچ چيزى در آن نيست.

خیلی بلاها ادم در زندگی به سرش می آید و خودش مسبب همه ی آنهاست،منتهی ادراک نمیکند یا وقتی به ریشه ی آنها پی میبرد که دیگر کار از کار گذشته است!

بهترین لذت‌ها وقتی تکرار شد، زجر و نصیبت است.

اگر من می توانستم آنچه را که درون مرا می سوزاند بیان کنم،آن وقت شاعر می شدم،نویسنده،نقاش و هنرمند بودم و حال نیستم.

هیچ کس برای خودش نمی نویسد.خواننده و نویسنده مکمل هم هستند.

با یک گل بهار نمی‌شود.

دوستدار هنر از خود هنرمند بیشتر لذت می‌برد. هر هنرمندی از کار خودش حتی اگر شاهکار باشد ناراضی است.

عوام می گفتند که عشق زنی او را از پا درآورد. فهمیده ها معتقد بودند که عشق به زندگی او را تا پای مرگ کشاند.

او به من قوه و قدرت می‌بخشید. ظاهراً وقتی پیش او بودم، خود را نترس قلمداد می‌کردم. اما حقیقت اینست که او منبع قدرت من بود.