بریده‌های کتاب چشم هایش

آقای ناظم، نمی‌دانید وقتی شوق ایجاد و آفرینش در شما هست اما استعداد و پشتکار ندارید، چطور یأس و ناامیدی در لابه‌لای وجود شما می‌خزد و به دنبال لانه می‌گردد.

«این چشم‌ها مال من نیست!»

من آنشب فهمیدم که در نزدیکی چ کوره‌ی پر از آتش گداخته‌ای ایستاده ام و دارم از سرما می‌لرزم.

دیگر اختیاری از خود نداشتم. سرش را آورد پایین و چشمم را بوسید. __________ ثانیه ای تحمل کردم . یک مرتبه دست انداختم به گردنش و لب های خشک او را به لب‌های خودم چسباندم. گفت :(( فرنگیس,فرنگیس!)) . گفتم:(( جانم ،جانم!))

در چشم های من دقیق تر نگاه کن ، جز تو هیچ چیز در آن نیست.

کسی که در عمرش گرسنگی نکشیده، کسی که از سرما نلرزیده، کسی که از صب تا سحر بی‌خواب نمانده، چطور ممکن است از سیری، از گرما، ار پرتو آفتاب صبح لذت ببرد.

کسی که در عمرش گرسنگی نکشیده، کسی که از سرما نلرزیده، کسی که شب تا سحر بی‌خواب نمانده، چطور ممکن است از سیری، از گرما، از پرتو آفتاب صبح لذت ببرد؟

در چشم‌هاى من دقيق‌تر نگاه كن! جز تو هيچ چيزى در آن نيست.

عشق به زندگی او را تا پای مرگ کشاند

خیلی بلاها ادم در زندگی به سرش می آید و خودش مسبب همه ی آنهاست،منتهی ادراک نمیکند یا وقتی به ریشه ی آنها پی میبرد که دیگر کار از کار گذشته است!

چه شیرین است . چه شیرین میتواند باشد ، افسوس که ما تلخی آن را میچشیم …

بهترین لذت‌ها وقتی تکرار شد، زجر و نصیبت است.

تنبلی، برو کار کن تا لذت زندگی را بچشی.

《ای چشم ها،اگر صاحب شما با من بود، من تاب می آوردم و کامیاب میشدم.》

اگر من می توانستم آنچه را که درون مرا می سوزاند بیان کنم،آن وقت شاعر می شدم،نویسنده،نقاش و هنرمند بودم و حال نیستم.