بریده‌های کتاب چشم هایش

آقای ناظم، نمی‌دانید وقتی شوق ایجاد و آفرینش در شما هست اما استعداد و پشتکار ندارید، چطور یأس و ناامیدی در لابه‌لای وجود شما می‌خزد و به دنبال لانه می‌گردد.

«این چشم‌ها مال من نیست!»

دیگر اختیاری از خود نداشتم. سرش را آورد پایین و چشمم را بوسید. __________ ثانیه ای تحمل کردم . یک مرتبه دست انداختم به گردنش و لب های خشک او را به لب‌های خودم چسباندم. گفت :(( فرنگیس,فرنگیس!)) . گفتم:(( جانم ،جانم!))

در چشم های من دقیق تر نگاه کن ، جز تو هیچ چیز در آن نیست.

کسی که در عمرش گرسنگی نکشیده، کسی که از سرما نلرزیده، کسی که از صب تا سحر بی‌خواب نمانده، چطور ممکن است از سیری، از گرما، ار پرتو آفتاب صبح لذت ببرد.

در چشم‌هاى من دقيق‌تر نگاه كن! جز تو هيچ چيزى در آن نيست.

عشق به زندگی او را تا پای مرگ کشاند

اگر من می توانستم آنچه را که درون مرا می سوزاند بیان کنم،آن وقت شاعر می شدم،نویسنده،نقاش و هنرمند بودم و حال نیستم.

هیچ کس برای خودش نمی نویسد.خواننده و نویسنده مکمل هم هستند.

هر لذتی وقتی دوام پیدا کرد، زجر و مصیبت است.

احساسات دروغی آن‌ها مرا می‌زد. همه‌شان گوشت تن مرا می‌طلبیدند. در صورتی که من آرزو می‌کردم روح خودم را نثار کنم، جسمم را می‌خواستم به کسی ببخشم که روح مرا اسیر کند.

با یک گل بهار نمی‌شود.

او به من قوه و قدرت می‌بخشید. ظاهراً وقتی پیش او بودم، خود را نترس قلمداد می‌کردم. اما حقیقت اینست که او منبع قدرت من بود.