بریده‌های کتاب ایوب

چه باید به یکدیگر گفت، آنگاه که کسی دارد با زندگی وداع می‌کند؟

خوشی‌ها مادام که پنهانند، قوی‌ترند.

« آدم موجود ناراضی‌ای است. دیرزمانی نیست که به تجربه یک معجزه دیده است، دومی را می‌خواهد ببیند.»

همه همسایه‌ها می‌گفتند:«او افلیج می‌ماند.»زیرا آن‌ها مصیبت‌زده نبودند و کسی که مصیبت‌زده نیست،به معجزه ایمان ندارد.

مندل سینگر بی‌شک برگزیده شده بود. چون گواهی رقت‌انگیز بر سنگ‌دلیِ یهوه، وسطِ دیگرانی می‌زیست که روزهایِ طاقت‌فرسایشان را هیچ وحشتی بر هم نمی‌زد. مثلِ آن‌ها روزگار گذرانده بود، عدۀ اندکی او را محترم شمرده بودند و برخی بالکل متوجهِ او نشده بودند. روزی به‌طرزِ هول‌ناکی انگشت‌نما شد. کسی نمانده بود که او را نشناسد. در طولِ روز، بیش‌ترِ وقتش را در کوچه می‌گذراند. پنداری این‌هم جزوِ عذابش بود که فقط از مصیبتش رنج نکشد، بلکه مایۀ عبرتِ دیگران هم باشد و نشانِ رنج را چون درفشی بر دوش بکشد.