بریده‌های کتاب ده فرزند هرگز نداشته ی خانم مینگ

به‌جای شکایت از تاریکی، بهتر است چراغی روشن کنیم.

هرچه بیشتر خاموش می‌ماند، بیشتر زن‌ها را مجذوب می‌کرد؛ هرچه بیشتر خاموش می‌ماند، بیشتر عمق پیدا می‌کرد؛ هرچه بیشتر خاموش می‌ماند، کارفرماهایش بیشتر به قابلیت‌هایش پی می‌بردند. بالاخره مردم می‌توانستند امیدهایشان را در او پرتوافکنی کنند.

نه خیلی گوشه گیر، نه ارتباط بیش از حد؛ تعادل انتخاب آدم عاقله.

اون کسی که کوه رو جابه جا میکنه، با برداشتن سنگ های کوچیک شروع میکنه.

داشتن ویژگی‌های منفی و اصلاح نکردن آن، عیب است. داشیا به ما ثابت کرد که کمال‌پذیر است. او دلبسته‌ی مبارزه با شخصیت خودش بود تا علیه شبح خانم مائو. عاقل علت دیوانگی‌هایش را خود کشف می‌کند؛ دیوانه بقیه را به‌خاطرش متهم می‌کند.

«دخترم، اگر انسان شایسته‌ای را دیدی سعی کن شبیه او شوی؛ اگر انسان حقیری را دیدی دنبال نقص‌هایش در خودت بگرد.»

شادی توی همه چیز پنهان میشه، فقط باید بتونی اون رو بیرون بکشی.

تجربه مثل شمعی است که فقط کسی که آن را در دست گرفته، روشن می‌کند.

واقعیت را از خود مخفی نکنید. به خودتان اجازه بدهید که از نداشتن خانواده رنج ببرید. گاهی باید در را به‌روی رنج باز کرد.

شادی در همه‌چیز پنهان می‌شود، باید موفق شویم بیرون‌اش بکشیم.

در نگاه اول چیزهای کمی او را متفاوت از باقی پنجاه‌ساله‌ها نشان می‌داد؛ ولی همه می‌دانند که نگاه اول چیزی نمی‌بیند.

عاشق ،از هر عالمی جلو تره ولی از کسی که خوشحاله، خیلی عقبه رمز عدالت ، فراموش کردنه اغراق ، جلوی خفگی آدمها رو میگیره

انجام یک عمل قابل توجه بهتر از مورد توجه قرار گرفتن است.

ما به اقتضای طبیعت، برادر متولد می شویم و به اقتضای تربیت مان متمایز می شویم

تنها تخیل است که با تولید خیالات و سعی در ایجاد رویاها،انسان های بدیع و خلاق می سازد؛ بدون آن، ما به هم نزدیکیم،زیادی نزدیک،مشابه، دمر افتاده روی همدیگر در صندوق های واقعیت.

به او گفتم:« دخترم ،اکر انسان شایسته ای را دیدی سعی کن شبیه او شوی؛ اگر انسان حقیری را دیدی دنبال نقص هایش در خودت بگرد.

عاقل علت دیوانگی هایش را خود کشف می کند؛ دیوانه بقیه را به خاطرش متهم می کند‌.

انسان والا بدون رابطه خویشاوندی خود را دوست نشان می دهد؛ انسان پست بدون دوستی خود را فامیل نشان می دهد.

تجربه مثل شمعی است که فقط کسی که آن را در دست گرفته شروع می کند‌

اگر در جاافتادگی هنوز سرزنش می شوید، دیگر جای امیدواری نیست.