به نظرم این کتاب بیشتر از اینکه یه داستان باشه 
شاید جمله درست اینه که 
این داستان بیشتر از اینکه یک کتاب باشه 
انتخاب رو میزارم با خودتون 
یک موزه است .
مثل یه موزه پر از جزئیات دقیق که بهش توجه ویژه شده ، در چیدمانش دقت شده 
و هر چیزی سر جای خودش با قاب و استند مخصوص قرار گرفته .

خوندن کتاب برام سخت بود 
حوصله ام از اینهمه جزئیاتش سر می‌رفت 
هی منتظر بودم یه اتفاق هیجان انگیز بیفته و این باعث شد فکر کنم شاید نظر نویسنده این بوده که اینطوری اون هشت سال طولانی و معلق طوری که کمال گذروند رو درک کنم
انگار ما رو‌کرده تو‌موزه بعد در ر‌و قفل کرده رفته تا هشت سال دیگه 
و ما مجبوریم جزئیات موزه رو ببینیم چون کار دیگه ای نمیتونیم بکنیم

      

        حق دارم بترسم نه اینکه چون زندگیم پر بار ، وزین یا با ارزش است بلکه از آنچه شکل می‌گیرد و بر من چیره می‌شود و نمیدانم مرا به کجا می‌برد ، میترسم .
      

        
واقعه هولناک زندگی سارینا فاجعه سنگینی نبود ، بلکه عارضه ای بود که از سبکی ناشی می‌شد.  آنچه بر شانه های او فروریخت بار سنگینی نبود بلکه 《سبکی تحمل ناپذیر هستی 》بود .


      

        
آدم همیشه باید رویا پردازی کنه تا بتونه به زندگی ادامه بده