بریده‌های کتاب طاعون

مهمترین، عمیق ترین و شایع ترین دلیل غم و اندوه، جدایی بود.....

اما تاریکی در قلب آدم ها هم نفوذ کرده بود و ادله و حقایق حالا برایشان چون قصه‌های بچگانه پوچ و بی معنی بود.

زادگاه واقعی آن سوی دیوارهای این شهر خفقان گرفته قرار داشت،در بوته های معطر روی تپه ها،در دریا، در سرزمین های عشق و آزادی...

شاید، ولی میدانید من نسبت به شکست خورده‌ها بیشتر احساس همبستگی می‌کنم تا قدیس‌ها. گمان میکنم درمورد قهرمانی و قداست سلیقه‌ی چندانی ندارم. آنچه برای من مهم است انسان بودن است.

بلاها در حقیقت شباهت ها و وجوه مشترکی با هم دارند، ولی موقعی که نازل می شوند، آدم ها به دشواری آن هارا قبول می کنند‌

روشی آسان برای شناختن یک شهر، پی بردن به نحوه ی کارکردن، دوست داشتن و مردن مردمانش است.

همه شده بودیم بیماری بدون آینده،دچار انتظاری متوقف مانده

شر در این دنیا کم وبیش از نادانی سرچشمه میگیرد، و خیر هم اگر هدفش مشخص نباشد، به همان اندازه شر‌ می تواند آسیب برساند

اگر‌ گهگاه شادی به سراغ کسانی بیاید که به موجودیت انسانی و عشق کم مایه شان دل خوش بوده اند، شایستگی اش را دارند.

مسلماً عدالت و برابری بی‌ عیب و نقص مرگ که همه را به یک دید می‌نگریست همچنان باقی و برقرار بود،اما هیچکس طالب آن نبود.

همه با این نظر موافق بودند که راحتی و آسایش زندگی گذشته یک شبه باز نمی‌گردد و اینکه ویران کردن بسیار ساده‌تر است ساختن است.