عجیب کتابی بود..
مثل برداری بود که گنگی کتاب روی آن از بسیار زیاد به سمت گویا شدن می‌رفت!
در کل داستان حول داستان دختری به نام نوشا بود که در ۷شبانه روز آخر زندگی‌اش در حالتی بین مرگ و زندگی قرار داشت و داستان زندگی‌اش روایت می‌شد.. و فصل آخر (سورپرایز)
ارزش خواندن بسیار زیاد بود و از خواندنش لذت بردم..
کتاب هزارتو مانند بود و در کل داستان را قطره قطره به خواننده تزریق می‌کرد و..
      

        به شدت دهنم سر خواندن این کتاب سرویس شد!
کتاب بسیار سختی بوده و با توجه به اینکه من بدون استاد و به صورت خود خوان این کتاب را می‌خواندم بسیار از پیچیدگی ها و حجم مطالب آن خسته شده و گاهاً به ستوه می‌آمدم؛ البته ناگفته نماند که بسیار شیرین هم بود و با ترجمهٔ به شدت خوب دکتر گنجی خواندن آن فارغ از میزان سختی آن جذاب بود.
الآن که دارم این یادداشت را می‌نویسم سردرد ناشی از تمام شدن این کتاب (جلد اول) امانم را بریده است..
خلاصه کتاب به شکل پارادوکسیکالی (تضادگونه ای!) به شدت سخت، جذاب، خسته کننده و طویل بود!
      

        داستان بسیار روان و دلنشین بود..
نوشته به صورتی بود که در هر لحظه ای که حکایت می‌شد خود را می‌توانستم در جایگاه راوی داستان (که مدیر مدرسه ای بود) حس کنم.
صحنه سازی ها بسیار کامل بود و انگار در حال مطالعه‌ی دفتر خاطرات و مرور گذشته ای دور بودم که در آن مدرسه ای را مدیریت میکردم و چنین و چنان..
حاشیه های داستان هم بسیار آموزنده بود. 
      

        در اول یادداشت بگویم که در کل از قلم دکتر گنجی در ترجمه به شدت لذت میبرم..
برعکس خیلی از کتاب ها که اضافه گویی ها آزار دهنده است در مباحث درسی و تخصصی میتواند خیلی کمک کننده و لذت بخش باشد.
کتاب دکتر پروچاسکا نیز به شدت برای آموزش سرفصل های نوشته شده منبع بسیار غنی ایست و ساده نگاری شده است و همه می‌توانند با کمی همت به خواندن آن بدون نیاز به استاد بپردازند. 
      

        خب اولش بگم که ایده داستان ایده ی خوبی بود.
قلم هم خیلی روان بود.
اینکه از باور های اسلامی استفاده شده بود تا یک داستان در این ژانر نوشته بشه هم خوب بود.
ولی خب نویسنده خیلی تفکرات دینی و مذهبی خودش رو داره به خواننده القا میکنه..
پایان بندی به شدت ضعیف بود و دیگه آدم واقعا میموند که از این بدتر هم مگه میشه؟
کلیشه های شیعه..
نجات دنیا توسط (یاران) امام زمان و..
در کل خواندنش تا یه جایی به عنوان یک داستان با تم جدید و قلم روان نویسنده جالبه ولی از یک جایی به بعد فقط میخونی که تموم شه و هیچ چیز جدیدی نداره..
طرح جلد هم جالبه. 
      

        داستان از هر حیث جالب بود..
نثری ساده اما داستانی که در دل درس جالبی داشت (که اتفاقاً چند روز پیش در مجلسی صحبتی پیش آمد که جوابش در دل داستان برایم روشن بود)
شخصیت های فرعی پرداخت مطبوعی داشتند.
کلیت داستان به اندازه بود و از اضافه گویی های بی‌مورد پرهیز شده بود..
داستان جالب و آموزنده ای بود از تفاوت دو نسل (که این داستان همواره اگر نیک بنگریم در حال تکرار است) این تفاوت نسل به معنای باهوش بودن نسل بعد از قبل نیست، بلکه تنها به معنای تفاوت است و این تفاوت هیچ معنی ای جز تفاوت ندارد.
ترجمه مهری آهی نیز به شدت خوب است، زیرا نه زبانی عامیانه دارد و نه زبانی آنچنان سنگین که نشود (حداقل من به عنوان خواننده) متوجه آنچه به تحریر آمده است شد..
درکل کتاب را دوست داشتم. 
      

        کتاب منبعی است دانشگاهی و همانطور که از اسم جلد پیداست در مورد نظریه های رشد در علم روانشناسی است که نظریه ها رو نویسنده کتاب (ویلیام کریستوفر کرین) به شیوه ای روان و تحلیلی نوشته و توضیح داده و از جنبه های گوناگونی به اون نظریه و همینطور نظریه پرداز آن پرداخته است.
کتاب متنی روان داره و به هیچ عنوان خسته کننده نیست.
به شدت برای من جذاب بوده و از خواندن تک‌تک صفحات آن لذت بردم.
پیشنهاد میکنم.
مطالعه این کتاب برای من در مجموع 21 ساعت زمان برد (در تقریبا دوماه)
      

        کتاب یک روایت پیوسته از سفر سه روزهٔ یک پیرمرد ماهیگیر به دریا بود، برای صید ماهی، که بعد از ٨۵ روز بدون صید ماندن شاید صیدی نسیب‌اش بشود.
عجوبیت داستان برای من بیشتر حول این بود که داستان هیچ فصل بندی ای نداشت و پیوسته روایت میشد..
کل داستان تقریبا در ۵ و نیم روز گذشت..
پنج و نیم روز داستان که بیشتر از ٩٠% داستان فقط شامل یک پیرمرد تنها در وسط دریا بود و این به شکل اعجاب آوری داستان رو خسته کننده نمی‌کرد..
جزئیات داستان همونجور که میتونید حدس بزنید خیلی زیاده و نویسنده به بهترین شکل بدون این که حوصله سر بر بشه حداکثر جزئیات یک شکار سه روزه در دریا رو به تصویر کشیده..
خلاصه که کتاب خیلی خوب بود و خوندنش یک روز برای من زمان برد..
      

        این اولین تجربه سفرنامه خوانی من بود. و چون خود رویای سفر با دوچرخه را همیشه در سر می‌پرورانم، جذابیت این کتاب برایم تجربه ای، دوچندان، لذت بخش بود.
در طول کتاب با مهدی و فرهود (با قلم مهدی) همراهی و ایران سال 76 (زمانی که خود در آن سال به دنیا آمده ام) را با دوچرخه سفر کردم!
و سفری بود لذت بخش با همه ی زیبایی ها و سختی های مسیر..
به علاقه مندان حتماً پیشنهاد میکنم. 
      

        کتاب ترجمه ی خیلی خوبی داشت (زهرا طراوتی) و داستان داستانی پخته بود..
به شخصه می‌توانستم با شخصیت "نیل پری" تا حدودی خویشتن پنداری کنم..
به هیچ عنوان خط داستان خسته کننده نیست بالعکس بسیار جذاب است، و پایان بندی ای که به هیچ عنوان قابلیت پیش‌بینی ندارد.
      

        این اولین باریست که در زندگی خود نمایشنامه می‌خوانم..
همیشه در ذهنم نمایشنامه خواندن کار بیهوده ای تصور می‌شد؛ تا این که این کتاب را خواندم..
برایم تجربه ی جالبی بود، نمی‌دانم همه ی نمایشنامه ها به همین شکل هستند یا..
خود را کارگردان تئاتری میدیدم ک در آن ژاک و اربابش و دیگر شخصیت ها بر روی سِن رفته و در حال اجرای این تئاتر بودند..
من خدای این صحنه بودم، و این تئاتر را به بهترین شکل سفارشی سازی برای خودم در ذهنم خلق کرده بودم و تصاویر واضحی از یک تئاتر خصوصی و انحصاری را تماشا و در عین حال کارگردانی میکردم..
بسیار از این تجربه لذت بردم!
شاید روزی باز هم نمایشنامه ای بخوانم.. 
      

        وقتی داشتم فکر میکردم که برای این کتاب چه یادداشتی بنویسم، ناگاه ترانه ای از حبیب در سرم زمزمه شد:
در این زمانه بی های و هوی لال پرست
خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست
چگونه شرح دهم لحظه لحظه خود را
برای این همه ناباور خیال پرست.

این کتاب در مقابل شعر روزگار ما که غالباً در سطح آب در حال شنا کردن است در عمق دریا غواصی می‌کند! 
تمام. 
      

        شش صفحه!
همین دو  کلمه برای اینکه بتوانید کاری که نویسنده کرده است را درک کنید کافی است..
در کتاب شاهد روایت اول شخص صحنه ای هستید که در آن زنی فرزند خود را در خیابان رها می‌کند.. 
این صحنه به طرزی در این شش صفحه روایت شده است که اگر نام نویسنده را نمیدانستم فکر میکردم دارم صفحه ای از دفتر خاطرات یک زن را می‌خوانم!
      

        کتابی استعاری بود. در کتاب، مرغ دریایی، می‌تواند مَجاز از روح باشد.
به نظرم در کتاب  می‌شود پاره ای از تفکرات مولانا و بودا را در پس تجلی مسیح در قالب شخصیت اصلی کتاب یعنی "جاناتان مرغ دریایی" دید. (البته این برداشت شخصی من است.) 
خواندن کتاب کمتر از یک ساعت برای یک خواننده معمولی زمان می‌برد.
      

        کتاب حس و حال خوبی میداد؛ چون من خود اهل گیلانم (که خود بخشی از طبرستان بزرگ بوده است) حداقل هنوز نامی از رسوم نامبرده در کتاب در این دیار وجود دارد (یا دست کم من در گذشته شنیده ام)..
داستان روایتی از زندگی مادربزرگ نویسنده بود که به معجزه ای به علم طب رسیده بود و بیماران شفاء میداد.
داستان حس و حال خوبی داشت و راوی زندگی ساده و صادقانه ی گذشته بود و در زمان کوتاهی میشد کتاب را تمام کرد.