بریده‌های کتاب مرشد و مارگریتا

همیشه گفته‌ام که چشم‌ها هرگز دروغ نمی‌گویند. می‌توان دروغ گفت، اما چشمان آدمی همواره حقیقت را برملا می‌کند.

ای کاش میشد کل بخش سیزدهم از کتاب(قهرمان وارد می‌شود) رو نوشت. واقعا قشنگ بود این چپتر از کتاب.

اگر پیش از مرگ رنجی فراوان برده باشی و اگر در این وادی مه گرفته به درماندگی پرسه‌ای زده باشی و اگر بار گران جانکاهی بر دوش، گرد جهان می‌گشتی، می‌فهمیدی اگر خسته باشی و بی هیچ بیم و دریغی به ترک جهان و ترک مه و مرداب و رودخانه‌هایش رضا داده باشی می‌فهمیدی. اگر حاضر بودی با قلبی سبک به کام مرگ فرو روی و می‌دانستی که تنها مرگ مرهم زخم تو است، می‌فهمیدی.

کسی که فردی را می پرستد باید در سرنوشت او هم شریک باشد.

اگر شر در کار نمی بود،کار خیر شما چه فایده ای می داشت؟ و بدون سایه یا ظلمت دنیا چه شکلی پیدا می کرد؟ مردم و چیزها سایه دارند.مثلاً،این سایه شمشیر من است.در عین حال موجودات زنده و درختها هم سایه دارند... آیا میخواهی زمین را از همۀ درختها و از همۀ موجودات پاک کنی تا آرزویت برای دیدار نور مطلق تحقق یابد؟

بعد خشمگینانه فریاد برآورد که اگر خدایی دیگر بود، هرگز اجازه نمی‌داد آن‌ها این‌قدر رنج بکشند.

مهمان با قاطعیت گفت: ((نه، من نمی‌توانم از این‌جا فرار کنم. البته این موضوع ربطی به ارتفاع بالکن ندارد. من نمی‌توانم فرار کنم چون جایی برای رفتن ندارم.))

فکر کرد اگر به من سگ بگوید به من توهین کرده است.ولی من شخصا هیچ چیز بدی در این حیوان نمیبینم که با گذاشتن اسمش روی کسی،به اون توهین شده باشد..

هر لحظه بهتر درک می کرد و متوجه می شد که در سراسر زندگی اش حتی یک چیز قابل اصلاح باقی نمانده است و فقط می شود فراموش کرد.

بعدش… عشق عین دزد و قاتلی که تو پس کوچه‌ای خفتت کند، یکهو انگار از زیر زمین سر درآورد و جفتمان را لرزاند. عیناً مثل صاعقه یا خنجر فنلاندی که تا دسته فرو برود تو ریه‌ات.

اگر اهرمن نمی‌بود ، کار خیر شما چه فایده ای می داشت و بدون سایه دنیا چه شکلی پیدا میکرد ؟ مردم و چیزها سایه دارند

《پس بگو کیستی؟》 《جزئی از قدرتی هستم که همواره خواهان شر است اما همیشه عمل خیر می‌کند.》 گوته،فاوست