بریده‌های کتاب مرشد و مارگریتا

کسی که فردی را می پرستد باید در سرنوشت او هم شریک باشد.

اگر شر در کار نمی بود،کار خیر شما چه فایده ای می داشت؟ و بدون سایه یا ظلمت دنیا چه شکلی پیدا می کرد؟ مردم و چیزها سایه دارند.مثلاً،این سایه شمشیر من است.در عین حال موجودات زنده و درختها هم سایه دارند... آیا میخواهی زمین را از همۀ درختها و از همۀ موجودات پاک کنی تا آرزویت برای دیدار نور مطلق تحقق یابد؟

بعد خشمگینانه فریاد برآورد که اگر خدایی دیگر بود، هرگز اجازه نمی‌داد آن‌ها این‌قدر رنج بکشند.

مهمان با قاطعیت گفت: ((نه، من نمی‌توانم از این‌جا فرار کنم. البته این موضوع ربطی به ارتفاع بالکن ندارد. من نمی‌توانم فرار کنم چون جایی برای رفتن ندارم.))

فکر کرد اگر به من سگ بگوید به من توهین کرده است.ولی من شخصا هیچ چیز بدی در این حیوان نمیبینم که با گذاشتن اسمش روی کسی،به اون توهین شده باشد..

هر لحظه بهتر درک می کرد و متوجه می شد که در سراسر زندگی اش حتی یک چیز قابل اصلاح باقی نمانده است و فقط می شود فراموش کرد.

«و به‌جای هراس، رنج از چهره‌اش می‌بارید. تنهایی عجیبِ چشمهایش بیشتر از زیبایی اش مجذوبم کرد، طوری که هیچ سابقه ای نداشت!»

بیخود هول نشوید. شما باید کمی خودتان را جای من بگذارید. زدوخورد با یک مدیرکل یا بیرون کردن شوهرخاله‌ها یا تیراندازی به طرف مردم و این قبیل کارها جز مشاغل من است، ولی صحبت کردن با زنان عاشق اصلا و ابدا به من ربطی ندارد!

«عشق گریبان ما را گرفت، درست همانطور که قاتلی یکدفعه از کوچه ای تاریک سر راه آدم سبز می‌شود. هردومان را تکان داد ـ‌همان تکان رعد و برق؛ همان تکان برق تیغهٔ دشنهٔ فنلاندی!»

«با تعجب نگاهم کرد و ناگهان، بی هیچ نشان قبلی، دانستم تمام عمر عاشق این زن بودم!»

«بله، عشق هردوی ما را با هم یکدفعه تکان داد.»

«به یک کلمه از آنچه می‌نویسم باور ندارم...!»

یا می‌بایست فراموشش کند یا می‌بایست بمیرد. ادامهٔ زندگی فعلی‌اش غیر‌قابل تحمل بود. غیرقابل تحمل! می‌بایست فراموشش کند، به هر قیمت که شده فراموشش کند! ولی او مردی نبود که بتوان فراموشش کرد، مشکل همین بود.

بعدش… عشق عین دزد و قاتلی که تو پس کوچه‌ای خفتت کند، یکهو انگار از زیر زمین سر درآورد و جفتمان را لرزاند. عیناً مثل صاعقه یا خنجر فنلاندی که تا دسته فرو برود تو ریه‌ات.

اگر اهرمن نمی‌بود ، کار خیر شما چه فایده ای می داشت و بدون سایه دنیا چه شکلی پیدا میکرد ؟ مردم و چیزها سایه دارند

《پس بگو کیستی؟》 《جزئی از قدرتی هستم که همواره خواهان شر است اما همیشه عمل خیر می‌کند.》 گوته،فاوست