بریده‌های کتاب کلیدر دورهٔ ۵ جلدی

عشق مثل همین باد های کویریست.مگر نیاید!وقتی آمد چشم هارا کور می‌کند.

آرامش اما مقدور نیست.دل در تلاطم است.نبض تند می‌زند.خون با شتاب می‌تازد.چشم از بسیار گشوده‌ماندن درمانده است.پندار در پریشانی دست و پا می‌زند.گوش ناچیز‌ترین صداهایی می‌دزدد.دست‌ها در هم قلاب شده‌اند.هیچیت به اختیار نیست.دست‌ها فرمان از تو نمی‌برند.بیهوده با دکمه‌ها،دهانه جیب،یا دسته‌ی زلفی که از زیر چارقد بیرون آمده کلنجار می‌رود.کمر پاچین چرا همین امشب تنگ شده؟ دل آرامش نیست.بیهوده پکری.در زمان و مکان انگار جای نداری.بی‌آهنگی.بی‌قراری.بی‌تاب.نمی‌توانی خود را رها کنی.ناچاری خود را ببندی.لبهایت را گاز بگیری.دست روی قلبت بگذاری. چه سخت می‌تپد!این قلب.می‌بالد.مجبوری آرام نفس بکشی.چون اگر به تمامی نفس را واهلی ممکن است حنجره‌ات را بدراند. این دیگر نفس نیست.فریادیست مانده در سینه.بیابانی می‌طلبد.تو در قلاب زمان گرفتار آمده‌ای و ماه هم در نمی‌آید.ماه هم درنمی‌آید.ماه هم درنمی‌آید.

غم گمشدنش نیست.

مارال گفت: -شب‌ها،اینجا ستاره‌ها دورترند‌. گل‌محمد گفت: شب‌ها،در کلیدر ستاره‌ها نزدیکند.

نمی‌توانستند بدش را بگویند.او عزیزی را خواسته بود و از بسیار خواستن،آن را از دست داده بود.

《خدا،از آسمان چرا خون نمی‌بارد؟》

آنکه پنجه در پنجه حریف می اندازد، باید تاب زمین خوردن هم داشته باشد‌. صید مروارید دندان نهنگ را هم به همراه دارد‌. همیشه خدا که باد بر یک سو نیست، هر سر بالایی کله پایی هم دارد.‌.. (: کلمیشی) 📕جلد یــــــــــک

مرگ،روی زیبایی هم می‌تواند گام بردارد.

پس عشق و رنجت را به همان حد مجال برو بده که پَرَش قلب دیگری نخراشد‌.

آن همه پندار و رویا،آیا در این کلام کوتاه گنجید؟آغاز شد و پایان گرفت؟پندار و خیالی که روزها و روزها در تو پیچیده بوده است و تو تمام لحظه‌هایت را با آن می‌گذرانده‌ای،آیا در همین چند کلام کوتاه و همانند تمام شد؟حرف و سخنی دیگر نداری؟ آن همه پندار های پردامنه چگونه چنین چلانه و چکانده شدند؟ نه،نباید تمام می‌شدند.پس،آدم برای گفتن همه‌ی آنچه که در دل دارد،لابد زبانش نارساست!

دست های خالی را فقط می‌شود بر سر کوفت.

اول باید در خودت قرار بگیری اول باید دل به او بدهی بعد از آن توجه کنی بعد از آن روزنه ای به دیدار جمالش بجویی. اما من ... نه قرار دارم نه دل دارم نه توجه دارم. من از هم پاشیده ام، قدیر! خدایا پاره پاره های مرا جمع کن [چ‌طور خدا را بیابم؟!؛ مناجات در مستی... 😅]

ترس، این ترس است که فرمان می‌راند. از آنکه با ترس بار آمده اند و با بیم بافته شده اند و با پنهان پویی خو گرفته اند. پس نمی‌توانند به صدق دل رفتار کنند، با سلامت و صدق سخن بگویند. نمی‌توانند با چشمهای خود بنگرند، با مغز خود بیندیشند و با زبان خود بگویند. در همه عمر مهلت یافتن چنین حقی را نیافته اند.

خواستن چه جور است غدیر؟ تا حالا تو کسی را خواسته‌ای؟ خواستن چه جور است؟ خواستن چیست؟

ما همه‌مان همان جور که خاک پای رفیقیم، خار چشم رقیبیم…

مردم را که می شناسی ... مردم از ترسوها خوششان نمی آید، اگر چه خودشان چندان هم شجاع نیستند آنها از ضعیف و ناتوان بیزارند، اگر چه خودشان هم کمتر قوی و توانا هستند این مردمی که من دیده ام خود به خود حامی قدرت هستند پشت کسی هستند که توانا باشد. اما اگر آن قدرت ضعیف شود مردم خود به خود از او دور میشوند. اگر قدرتی را که می پسندند از پا در بیاید آن وقت همین مردم لگدش میکنند و از رویش میگذرند. لگد مالش میکنند