بریده‌های کتاب روح الله؛ روایت مستند زندگی امام خمینی

ارتشی که طی بیست سال بیشترین بخش بودجه کشور را به خود اختصاص داده در مواجهه با دشمن خارجی ظرف سه ساعت در هم شکسته و صاحب منصب های آن فرار میکنند. چادر که در طی سال‌های گذشته ممنوع بود اینک مهم ترین سلاح امرای ارتش است برای مخفی شدن ، تغییر هویت و گریختن از تهران تا به یزد

پیش از آنکه آیت الله خمینی صدایش را بلند کند ما هویت خود را گم کرده بودیم. ما مجبور بودیم برابر سگهای آمریکایی که در دادگاههای ایرانیها به قدر ایرانیها دارای حقوق بودند، سر خود را پایین بگیریم.... می‌دانید ما حجاب فرهنگیمان را از درون و برون از دست داده بودیم. همچنین عدالت اجتماعیمان را از دست داده بودیم. آیت الله خمینی این شجاعت را داست که برای فرهنگ اسلامی بجنگد و برای عدالت به پا خیزد. پایان گزارش ساندرا مک کی از محمد قوام

آیت الله گفتند من با مبارزه مسلحانه مخالفم. ... چرا که اساسا ایشان به زندگی مخفی، انزوای از مردم، بمب گذاری در اماکن و چریک بازی اعتقادی ندارند و برای پیشبرد طرح عظیم انقلاب، تنها چاره‌ی کار را آگاهی بخشیدن به بدنه‌ی اصلی جامعه می‌داند.

رادیو دهلی که آن وقت‌ها دست انگلیس‌ها بود اعلام کرد که ما رضا خان را آوردیم و چون به ما خیانت کرد، او را بردیم.

ارتش شاهنشاهی ظرف چند ساعت مضمحل می‌شود. اول ادعا شده بود که سه ساعت مقاومت کردند و بعد که رضاشاه پرسیده بود چرا این‌قدر کم مقاومت کردید؟... گفته بودند سه ساعت هم زیادی بود؛ برای این‌که ما هیچی نداشتیم، آن‌ها همه چیز.

چادر که در طی سال‌های گذشته ممنوع و حتی مهجور شده بود اینک مهم‌ترین سلاح اُمرای ارتش است برای مخفی شدن،تغییر هویت و گریختن از تهران به یزد.قوای نظامی بی سر و سامان و به امان خود رها می‌شود. گوشه ای از اتفاقات جنگ جهانی دوم در ایران

اگر مجال را از دست بدهید و قیام برای خدا نکنید و مراسم دینی را عودت ندهید، فرداست که مشتی هرزه‌گرد شهوت‌ران بر شما چیره شوند و تمام آیین و شرف شما را دستخوش اغراض باطله خود کنند.

آری، شهوت‌ران‌ها و استفاده‌‌چی‌ها فرق می‌کنند. کمونیستی همان دیکتاتوری است با اختلاف اسم؛ وگرنه باز یک دسته رنجبر و یک دسته شهوت‌ران، یک دسته حزب کارگر و یک دسته دیگر در راس آن‌ها حکومت می‌کنند و خون آن‌ها را می‌مکند و در قصر های باعظمت و اتومبیل های آخرین سیستم به عیش و عشرت اشتغال دارند.

این جوان (محمدرضا شاه) آهی کشید و گفت: آقای خمینی، شما الان را با آن وقت مقایسه نکنید. آن‌وقت، همه وزرا و همه رجال مملکت از پدرم حرف‌شنوی داشتند؛ جرئت نمی‌کردند تخطی کنند. الان، حتی وزیر دربار من هم از من حرف‌شنوی ندارد. من چطور می‌توانم این کار را بکنم؟

من خودم با این چشم ها دیدم... اسبی که مرده بود، یک عده ریختند، سرش و گوشتش را بریدند. (تاثیرات قحطی و گرسنگی)

خان ها دسته‌دسته این مردم را، رعیت را، جمع می‌کردند، به زور می‌آوردند پای صندوق، رای برای خودشان می‌گرفتند. مردم نمی‌دانستند رای چیست. یک ورقه‌ای را به آن‌ها می‌دادند، این ها هم می‌آوردند تو صندوق می‌ریختند. فقط همان خان می‌دانست که برای منفعت او و برای منفعت دولت‌ها این‌ها دارند رای می‌دهند.

سخنران امروز قم در وضعیتی شاه را مورد خطاب و حمله قرار می‌داد که وی، به پشتوانه‌ی دلارهای نفتی و با مدد ارتش و‌سازمان امنیت، تمام مخالفان سیاسی خود اعم از توده‌ای ها و ملیون و مذهبی‌ها را منکوب کرده بود و با در نظر آوردن فوت بزرگ‌ترین مرجع تقلید شیعیان، یعنی آیت‌الله سیدحسین بروجردی، که دو سال پیش از این رخ داده بود، عملا هیچ مانعی پیش روی خود نمی‌دید.

این سخنرانی را باید تولد سیاسی یک رهبر قلمداد کرد. (عاشورای ۱۳۴۲)

یک چیز در مورد او (روح‌الله) کاملا روشن و آشکار می‌نمود و آن این که او بیش از حد از جرئت و شهامت برخوردار بود.

در قدیم، حوزه‌ها محصور شده بود در چهاردیواری که کسی نمی‌توانست از آن بیرون بیاید. تبلیغات سو به صورتی بود که اگر طلبه‌ای می‌خواست حرفش را بزند و در فکر تشکیلات باشد، مورد طعن قرار می‌گرفت. همیشه صحبت "نظم در بی‌نظمی است" مورد تأیید بود.

رجوع به خاطرات روح‌الله: " در مدرسه‌ی فیضیه، فرزند خردسالم، مرحوم مصطفی، از کوزه‌ای آب نوشید. کوزه را آب کشیدند؛ چرا که من فلسفه می‌گفتم."