بریده‌های کتاب فوز سالک

خدایا! به حقّ فرق شکافته امیرالمؤمنین، به خون گرم علی، به صدق علی، به شهادت علی، ما را از غیب مان، از کذب مان، از کفرمان، از استهزاءمان نجات بده.

مشکل و گیر ما این است، که خودمان را نشناخته‌ایم. ما داریم در این دنیا خودمان را خرج می‌کنیم و بی‌خیال هم هستیم؛ درست مثل کسی که در شب یک اسکناس و یک چک ارزشمند را به خیال این که کاغذ است روشن می‌کند تا یک‌قرانی‌اش را پیدا ‌کند، که صبح می‌فهمد چیزی را شمع راه رسیدن به یک قرانی کرده است که یک میلیارد ارزش داشته است. این‌جاست که فریاد یا حسرتا سر می‌دهد.

نعمت های دنیا؛ اولاد و اموال، «برای هیچ کس» نافع نیست و «احدی را» نفع نمی دهد، مگر برای کسی که صاحب قلب سلیم است. غنای نعمت و بی نیازی در نعمت برای کسی نافع است که در قلبش غنایی پیدا کرده باشد.

خيال نكنيم كه حركت ما متوقّف بر يقين است، كه حتى با ظن و با احتمال راجح هم مى‌شود سلوك كرد. با احتمال راحج مى‌شود حركت كرد. مگر ما در تجارت‌ها يقين به منافع داريم كه سرمايه را اين‌طور مى‌گذاريم‌؟!

حقیقت کوثر، نعمت های زیاد یا موقعیّت های خوب نیست، بلکه بهره برداری خوب و موضع گیری مناسب است. کوثر، یعنی « کَثِیرُ الخَیْر»، نه «کَثِیرُ النِّعْمَة».

بلاء، مركبى است كه على(ع) يک عمر با آن تاخت، در حالى كه وقتى يک ساعت به سراغ ما مى‌آيد، نالۀ‌مان در مى‌آيد. بلا ما را سنگين مى‌كند، دل‌مان را مى‌گيرد و خسته مى‌شويم. اين‌جاست كه از حق جدا مى‌شويم، از حق مى‌بريم و پيوندهامان را از او قطع مى‌كنيم.

طوری برخورد کنید که فردا "اگر" نگویید، "کاشکی" نگویید.