بریده‌های کتاب آخرین روز خانم بیکسبی

هر روز را جوری زندگی کن که انگار روز آخر توست. این اصولاً یک توقع زیادی است. 🥴 واقعیت این است، همه‌ی واقعیت این است؛ که در اصل، روز آخر نیست که از همه مهم‌تر است، بلکه روزهای قبلش اهمیت دارند؛ همان‌هایی که فرصت داری برگردی و دوباره بهشان نگاه کنی. شاید اول خیلی به چشم نیایند، ولی بیشتر با تو می‌مانند.

ما همون چیزی هستیم که وانمود می‌کنیم؛ پش باید مراقب باشیم که وانمود می‌کنیم چی هستیم.

انگار قدرت تحملت را که ببری بالا، خدا هم دیگر محلّت نمی‌گذارد.

به درستی که سیب‌زمینی سرخ کرده یکی از بهترین اختراعات بشر است.

تجربه بهم نشان داده که پسرها دنیای همدیگر را بهتر درک می‌کنند. ما همگی نیازهای اولیه‌ی مشترکی داریم: چیپس سیب‌زمینی، بازی‌های ویدئویی و فیلم‌هایی که در آن مکان‌های مهم کشور منفجر می‌شوند.این چیزها ما را با هم سازگار می‌کند. سازگار بودن یعنی بدون جنگ و دعوا با هم کنار آمدن.

شهامت، در این نیست که اسلحه به دست بگیری. شهامت این است که بدانی هنوز نجنگیده شکست خورده‌ای، اما باز بجنگی و به هر قیمتی کار را تمام کنی.

گاهی راحت‌تر است چیزی را به آدم بگویند که دلش می‌خواهد بشنود، یا بخشی از واقعیت را. گفتن بخشی از واقعیت با گفتن همه آن فرق دارد.

به محض این که در توانایی پروازتون شک کنین، برای همیشه از پرواز کردن باز می‌مونین.

اینکه آدم بتونه در دنیایی که مدام میخواد آدم ها رو به یه چیز دیگه تبدیل کنه ، خودش باشه ، بزرگترین دستاورده.

انجام دادن هیچ کار باارزشی راحت نیست.

مشکلات آدم مثل سایه‌اش هستند، همیشه نمی‌توانی آن‌ها را ببینی ولی از دستشان هم نمی‌توانی فرار کنی.

انگار زندگی واقعی مثل فیلم‌ها نیست. زندگی دوباره جای اولش برنمی‌گردد؛ البته مثل یک خط صاف هم نیست. زاویه برمی‌دارد و می‌پیچد، کمی از خط خارج می‌شود، پیچ و تاب می‌خورد، ولی هیچ وقت به نقطه‌ی اولش برنمی‌گردد. حالا نه این که شما هم این را بخواهید؛ چون اگر آن جوری بود هیچ‌وقت احساس نمی‌کردید به جایی رسیده‌اید.