بریده‌های کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما

من زوال عقل دارم طولی نمیکشه که تمام حافظه م رو از دست میدم اما دلم نمیخواد هیچ وقت خاطرات اون رو از یاد ببرم. هرگز قبولش نمیکنم.

البته فراموش کردن افرادی که خاطرات زیادی برات به جا گذاشتن به این آسونی نیست. یا دارم اشتباه می کنم؟

البته،فراموش کردن افرادی که خاطرات زیادی برات به جا گذاشتن، به این آسونی نیست.یا دارم اشتباه می‌کنم؟

زمانی که از زندگی دانشگاهی لذت می‌بردم، فکر می‌کردم برده های شرکتی فرسوده مانند آن مرد، بازنده‌های حوصله سربری هستند که فقط از روی عادت و بدون اشتیاق کاری را انجام می‌دهند. کسایی که تو شرکت کار میکنن باور نکردنی‌ان. آن نوع توان ذهنی‌ای که برای تحمل تمام آن مزخرفات مضحک لازم بود، از نظر من کاملاً غیر انسانی بود.

"یه بار آقای کیتامورا بهم گفت که اگه قرار باشه دوباره متولد شه، می‌خواد که باز هم با شما باشه. من فکر می‌کنم که اون با تمام وجود عاشق شما بود."

من می جنگم تا اسم نوه‌م رو به خاطر بسپارم. به خاطر همین هر روز اسمش رو تو دفترهام مینویسم؛ اینجوری عمیقاً اون رو تو ذهنم حک می‌کنم. مهم نیست که چند هزار یا ده ها هزار بار مجبور باشم بنویسمش.

امیدوار بودم که این خوشحالی برای همیشه ادامه داشته باشد.

دلیل اینکه هرگز شهرم رو ترک نکردم اینه که فکر میکردم اگه بمونم، یه شانسی دارم که بتونم دوباره ببینمت.

ببخش که منتظرت گذاشتم، حتما خیلی احساس تنهایی کردی :)

نگاه کردن به اقیانوس بزرگ و آبی،همیشه باعث میشه احساس کنم که انگار می‌تونم هر کاری که تو ذهنمه انجام بدم.دریا همیشه به من شجاعت میده.

تو ضعیف نیستی، کسایی که واقعاً ضعیفن هرگز نمی‌تونن مقابل دیگران آسیب پذیر باشن.

برای تولدت هفته‌ی بعد برات کاری درست می‌کنم.

" گونه هایش مثل یک پسربچه گل انداخت و چه روش قدیمی و بانمکی برای پرسیدن این سؤال آنقدر دوست داشتنی بود که تنش بینمان ناگهان از بین رفت. 《نچ، هیچ دوست پسری در کار نیست.》 غرورم اجازه نمیداد که بگویم من هرگز دوست پسر نداشتم. او جواب داد منم هیچ وقت دوست دختر نداشتم. " اگر معصومیت رو قرار بود به تصویر بکشم، داستان نموتو از آب در می‌آمد!

وقتی دانشجو بودم، میتوانستم با هر کسی که دلم میخواست معاشرت کنم. اگر از کسی خوشم نمی‌آمد، مجبور نبودم خودم را به خاطر او خسته کنم. اما حالا دیگر نه.

"تو ضعیف نیستی. کسایی که واقعا ضعیفن هرگز نمی‌تونن مقابل دیگران آسیب‌پذیر باشن. تو مرد قوی‌ای هستی یویچی!"

"چه چیزِ من باعث شد که، آم، عاشقم بشی؟" "چیزهای زیادی برای دوست داشتن تو وجود داره، اما برای من اولین چیز اینه که چقدر از وقت گذروندن با تو لذت می‌برم. وقتی با هم حرف می‌زنیم بهم خوش می‌گذره، وقتی با هم غذا می‌خوریم بهم خوش می‌گذره، وقتی کورو رو می‌بریم بیرون بهم خوش می‌گذره. زمانی که با هم می‌گذرونیم همیشه برام لذت‌بخشه."

تومو، زخم های روحی تو نشون میده که زندگی رو جدی می گیری. کسایی که همینجوری از زندگی می گذرن، هیچ وقت آسیب نمی بینن. تو خالصانه عاشق به انسان شدی، و به خاطر همین احساسات قلبیت دچار غم و اندوه شده. بیماری های روحی ریشه در ایمان و درستکاری فرد مبتلا داره و من فکر می کنم تو می تونی اون رو به عنوان نشان افتخار به تن کنی.

باید با مردم زیادی ملاقات کنی.هرگز انسان گریز نشو.چون همیشه این افراد دیگه‌ان که هدفی رو تو زندگی بهت میدن.نه کامپیوتر و ماشین.این مردم هستن که همه چیز رو بهت یاد میدن.پس جسارتت رو جمع کن و با مردم تعامل داشته باش.با آدمای زیاد و زیاد و زیادتری‌حرف بزن.

كاملاً احساس منفور و ناخواسته بودن می‌کردم.و در حالی که دور شدن مادرم را تماشا می‌کردم،دیگر نمی‌توانستم دلیلی برای ادامه زندگی پیدا کنم.

اما میدونی من چی فکر می‌کنم؟ پدرت دیگه اینجا نیست، اما تو هستی و تو بخشی از اون رو درون خودت داری، منظورم اینه که، وقتی تو حس خوبی داشته باشی اون هم همین حس رو داره. مطمئنم، فکر می‌کنم شادی تو مایه شادی اونه. اگه از من بپرسی به نظرم پیوند خانوادگی همینه به خاطر همین باید روی چیزی که خوشحالت میکنه تمرکز کنی.