بریده‌های کتاب بر جاده های آبی سرخ: بر اساس زندگی میرمهنای دغابی (کتاب های اول، دوم، سوم)

جنگ را شاهان خواستند، ما نخواستیم. دفاع از خاک، از آب، از اندیشه، از ایمان، و از بچه‌های‌مان را ما خواستیم، شاهان نخواستند.

ما قصه نویسان شاید که تاریخ نویس نباشیم اما شک نیست که برای نوشتن حق _به هر قیمت_ آمده ایم و عجب حلاوت دارد مرگ اگر انسان در راه آرمانی معتبر بمیرد

خاطره ای که تو جستجویش کنی و به خاطرش بیاوری، بدان که خاطره نیست، و بدان که کار تو نبش قبر نیست و بیرون کشیدن اجساد پوسیده و مومیایی شده و هیچ شده... خاطره ای خاطره است که نزد تو باشد، سبز تو باشد، سرخ تو باشد، و همچون روح زنده و پرشور تو باشد... خاطره‌یی خاطره است که نتوانی ترکش کنی، نتواند ترکت کند، و خون این خاطره است که سبزه سبز است...

در شرایطی که فشار ، قابل تحمل است، خیلی ها جوانمردند.

اگر راست میگوید که مرا دوست دارد برای دوست داشتن حق نیست که شرایط مقدر کند. مرا بخواهد - در هر شرایطی حتی پای چوبه‌ی دار.

و عجبْ حلاوتی دارد مرگ اگر انسان در راهِ آرمانی معتبر بمیرد...

و ما بَدْ خواهیم‌شان کُشت _ در سرزمینی که از آنِ ماست، و بر دریاهایی که از آنِ ماست. بَد، خواهیم‌شان کُشت.

ابله! این هنر من است که نامردان را به دشمنیِ با خویش برانگیزم.

خداوند به عاشق صادق خصلتِ صبوری می‌بخشد تا وفاداری‌اش را بیازماید. آسان به وصل رسیدن، بی اعتبار کردنِ وصل است..

مُحکم باش! صبور باش! جنوبی باش!