بریده‌های کتاب هیچ کس نامه نمی نویسد

"تو چند سالته؟" کتابی از کوله پشتی ام درمی آورم و یک بخش از آن را با چشمان خمار میخوانم. "سنی که یک مرد بدون احمق شدن میتواند عاشق شود!"

گذشته همیشه در حال،تقدیس می‌شود و حال همیشه فدای آینده می‌شود.

من سفر را آغاز کردم تا خودم را از شر بعضی چیزها خلاص کنم.

هرچه هنر تجاری تر شود،به ابتذال بیشتری متهم می‌شود.

صادقانه بگویم،من برای تو که سیری ناپذیر بودی،کافی نبودم.

بسته به شنونده،کلمات می‌توانند یک توضیح آرام و منطقی باشند و یا مثل بهانه هایی بیجا جلوه کنند.

وقتی مردم بی دلیل با تو مهربان هستند،باید احتیاط کنی.

آزادی یعنی بتوانی هروقت که بخواهی بروی.

وقتی تنها هستی و ناچاری از خودت مراقبت کنی،بزرگ هم می‌شوی.

در این دنیا،دروغ اکثر مواقع بهتر از حقیقت عمل می‌کند.

نویسنده ای می‌گوید خانه می‌تواند بیماری‌های ما را شفا دهد و برایمان خوشبختی به ارمغان آورد.اما در مورد من،قضیه برعکس بود.

بر خلاف انسان‌ها،به نظر نمی‌رسد سگ ها فراموش کردن را بلد باشند.

«اگر تمامِ کسی را به خاطر بخشی از او دوست بداری، پا به راه خطرناکی گذاشته ای.»

واقعاً نمی‌دونم تنهایی یعنی چی،چون خیلی با آدمای دیگه نبودم.

آرزو همیشه عادت شرورانه ای داشت. هیچ‌وقت حد خودش را نمی‌دانست و همیشه پایش را از گلیمش درازتر می‌کرد.