این تکه از سفر روس جلال را خیلی دوست دارم: «من از باکو به این سمت مدام با بغض در گلو نفس می‌کشم. و به چه حسرتی! لابد خیال می‌کنید به از دست رفتن آن هفده شهر و دیگر قضایا؟ ابداً! که به گمان من هیچ بلخی به هیچ بخارایی نمی‌ارزد و هیچ باکویی از هیچ مزلقانی کمتر نیست. اما این آدم‌هایی که یک جا را بلخ می‌کنند، یک جا را بخارا و جای دیگر را باکو یا مزلقان؛ این‌ها الان در چه حالند؟ ... فرهنگ و شخصیت اصلی را از تمام این جمهوری‌های برادر گرفته‌اند و در عوض بهشان خانه و پنکه و کانال و راه آهن داده‌اند.»

آذربایجان وقتی به عنوان یک کشور مطرح شد، نیاز داشت برای اثبات خودش تاریخ و هویت مستقلی داشته باشد که نداشت. کاری کرده‌اند که در جهان، جمهوری آذربایجان کشوری است که به جعل تاریخ شهره است! برای هویت سازی دست بردند به تفسیر وارونه‌ی تاریخ. این وارونگی روایت به جایی می‌رسد که در کتاب‌های تاریخی مدارسشان شاه اسماعیل مؤسس کشور آذربایجان بوده و آن زمان ایران جزوی از کشور آن‌ها و تازه از تاریخ‌دانان گله‌مندند که چرا صفویه را حکومتی ایرانی می‌دانند!

عمه ام میگوید حاجت های مردها را هم زن ها برایشان میگیرند.

مسلمان‌ها همین یک سلام را دارند که توی هرنقطه‌ی دنیا و با هر زبانی می‌شود رویش حساب کرد. از بس که همیشه تنهاید وقتی همدیگر را می‌بینند، لااقل سلام‌شان را از هم دریغ نمی‌کنند.

برایش مینویسم: تو آدم خوبی هستی، چون اجازه ندادی رفتار بد دیگران روی رفتارت تاثیر بگذارد. خوب بمان لطفا

فهمیدن حرف‌های همدیگر هم‌زبانی نمی‌خواهد، هم‌دلی می‌خواهد.

صیغه‌ی محرمیت آیسل و نامزدش را همین پیش نماز مسجد مشهدی داداش خوانده و از او نقل قول می‌کند این روز‌‌ها جوان‌ها برای ریخت و پاش عروسی‌شان آنقدر سر شلوغ‌اند که گاهی یادشان می‌رود خطبه عقد بخوانند!

رشاد بیشتر از الچین از کارش می گوید. این‌که دردسر جمهوری آذربایجان هم مثل همه‌ی کشورهای نفت خیز دیگر دست دخالت‌گر آمریکاست. این‌که آمریکا بهشان می‌گوید با نفت‌شان چه کنند و به که بفروشند و به که نه. – قدر استقلال‌تون رو‌ بدونید . .