بریده‌های کتاب دختر مهتاب

بعضی زخم ها ریشه در درون ما دارن ، اون ها بخشی از وجودمون هستن و ما رو شکل میدن

همیشه تصور می کردم زندگی یک جاده ی پر پیچ و خم است و مقصد مشخصی دارد . شانس و موقعیت ها هم هدیه هایی هستند که در گذر از جاده سر راه ادم قرار می گیرند . ولی ان شب همان طور که به اسمان پر ستاره چشم دوخته بودم فهمیدم که ما خودمان راهمان را می سازیم با انتخاب های خودمان . حالا می خواهد با به دست اوردن فرصت ها باشد یا از دست دادن ان ها . با پذیرفتن تغییر یا مقاومت در برابر ان .

وقتی احساسات بهمون غلبه کنن، فاجعه رخ می ده.

برای چیزی گریه کن که ارزشش رو داشته باشه

تنها راهِ رفتن به سوی آینده،کنار آمدن با گذشته و پشت سر گذاشتن آن بود.

«به هیچکس نگو کی هستی ، ولی هرگز خودت رو فراموش نکن.»

حالا کم کم می فهمیدم که به همان اندازه هم باید از لبخند بعضی ها و حرف هایی ترسید که از تیغ عمیق تر می بریدند.

مردم درست به همون اندازه برای من جالبن که کتاب و موسیقی و هنر برای دیگران.

چرا آدم همیشه توی زمان هایی که بیشتر به قدرت نیاز دارد،بیشتر احساس ضعف می‌کند؟

بعضی زخم ها ریشه در درون ما دارن. اون ها بخشی از وجودمون هستن و مارو شکل می دن.

عشق پایانی ندارد و چرخه‌ای است که مدام تکرار می‌شود و تغییر می‌کند و هر بار افق‌های تازه‌ای پیش‌روی آدم باز می‌کند.

بعضی زخم ها ریشه در درون ما دارن. اونها بخشی از وجود ما هستن و ما رو شکل میدن.

«حتی کسانی که بیشتر از همه به آنها اعتماد دارید ممکن است ناخواسته به آدم لطمه بزنند.📚♥️»

وقتی احساسات بهمون غلبه کنن فاجعه رخ می‌ده.

"عشق را نیازی به پاداش نیست"

حرف ها قدرت داشتند؛ آنها ذهنیت دیگران را درباره مان شکل می دادند.

رویم را برگرداندم تا لیوای اشک‌هایم را نبیند. یادداشتی را که برایش نوشته بودم با انگشتان لرزان از کیف کمری‌ام بیرون آوردم. نوشته‌ام چه بی‌رحمانه درست از آب درآمده بود؛ به راستی که عشق را نیازی به پاداش نیست.

بعضی زخم ها ریشه در درون ما دارن. اون ها بخشی از وجودمان هستن و ما رو شکل میدن.