بریده‌ای از کتاب دختر مهتاب اثر سولین تن

برای من که اهل این سبک نبودم تجربه زیبا و به یاد ماندنی بود. فراموش نمیکنم فانتزی خواندن را با زندگی شینگ ین شروع کردم. گوی سفید و طلایی، صدف های جادویی، لباس ها، فلوت شینگ، نقاشی های لیوای... لیوای لیوای لیوای... برخلاف شخصیت شینگ که منطق بیش از حد و خودخواهی های ریزی که داشت برایم جالب نبود؛ لیوای و قلب مهربانش ابراز احساسات کنترل شده اش همه و همه برایم دلنشین بودند:)