هفتصد صفحه کتاب رو سه روزه خوندم. چون عاشقش شدم؟ نه. چون ذهنم رو درگیر کرده بود؟ بازم نه. خوندم که ببینم چقدر پیش‌بینیم درسته.که متاسفانه دیدم درسته. برای من که فانتزی خوندم و میخونم خیلی آبکی و کلیشه ای بود. ترکیب چندتا کتاب دیگه به علاوه کلی صحنه غیر ضروری تکراری با دیالوگ های تکراری. همیشه معتقدم بستگی داره کتاب مد نظرت رو از چه ترجمه و انتشارات بخونی. ولی منی که از بهترین مترجم(نشر مجازی) خوندم این بهونه میسوزه. قلم مترجم رو دوست داشتم ولی سیر تکراری داستان رو نه. صرفا یه رمان تکراری تینیجری. به نظرم دختر مهتاب صد هیچ اینو میزنه. لااقل تعادل و ثبات داشت.
تزلزل و بی ثباتی کلا تو داستان مشخص بود. از شخصیت ها گرفته تا فضای داستان و سیر داستانی.
