بریده‌های کتاب اصل گرایی

"ما با پولی که نداریم لوازمی می خریم که نیاز نداریم،برای تحت تاثیر قراردادن کسانی که از آنها خوشمان نمی آید."

فقط زمانی که به خودتان اجازه می‌دهید از تلاش برای انجام همه کارها و بله گفتن به همه دست بردارید، آن موقع است که می‌توانید در انجام کارهایی که حقیقتاً مهم‌اند بیشترین توانتان را به کار بگیرید.

روزی پرستاری استرالیایی به نام برونی وئر، که مراقبت از افراد را در دوازده هفته‌ی پایانی زندگی‌شان بر عهده داشت، حسرت‌هایی را که افراد غالباً درباره‌شان حرف می‌زدند ضبط کرد. در صدر این فهرست، این موضوع بود: «کاش این شجاعت را داشتم که زندگی حقیقی خودم را می‌کردم نه آن زندگی که دیگران از من انتظار داشتند.»

نیمی از دشواری‌های این زندگی برمی‌گردد به زود بله گفتن و دیر نه گفتن.

وقتی درباره هدف راستین خود در زندگی شفاف نیستیم- به عبارت دیگر وقتی درک روشنی از هدف‌ها، خواسته‌ها و ارزش‌های‌مان نداریم- بازی‌های اجتماعی خودمان را می‌سازیم. زمان و انرژی‌مان را برای بهتر نشان دادن خودمان از دیگران هدر می‌دهیم. به امور فرعی مثل خانه یا ماشین بهتر یا حتی دارایی‌های غیرملموس مثل تعداد دنبال‌کنندگان توییتر یا زیبایی ظاهر در عکس‌های فیسبوک بیش از اندازه بها می‌دهیم. در پیامد این‌ها، فعالیت‌های مهم و ضروری مثل وقت گذراندن با عزیزان، تغذیه روح و مراقبت از تندرستی‌مان را نادیده می‌گیریم.

جرمی که انسان و دولت را ورشکسته می‌کند پراکنده کاری است: چشم‌پوشی از هدف اصلی خود برای انجام کارهای پراکنده. [به نقل از رالف والدو امرسون]

اگر زندگی‌تان را اولویت‌بندی نکنید، یکی دیگر اولویت‌بندی‌اش می‌کند.

اگه شجاعتی نباشد که به کارهایی که دیگران از ما درخواست میکنند (کارهای بی اهمیت و ‏غیرضروری) نه بگوییم، اصل گرایی که همان پیگیری منظم انجام کارهای کمتر است چیزی جز لفاظی نخواهد بود. ‏

وقتی( فهمیدین که باید کارهای غیرضروری و بی اهمیت رو حذف کنین و ) متوجه شدین که کدوم کار ها رو ‏باید حذف کنین از زندگیتون و کدوم کار ها رو اضافه کنین؛ باید برای انجام آن یه برنامه اجرایی داشته ‏باشین، حرف فایده نداره و عمله که مهمه.‏

بدان که زندگی پرمشغله بی حاصل است. سقراط

بیش از نیمی از مشکلات زندگی را میتوان ناشی از بله گفتن بیش از حد سریع و نه گفتن نه چندان سریع ‏دانست. جان بیلینگز ‏

خستگی تصمیم گیری: هر چه مجبور به گرفتن تصمیم های بیشتری باشیم کیفیت تصمیم هایمان بدتر می شود.