بریده‌های کتاب روابط متکامل زن و مرد

تزاوروا تلاقوا ... برخوردهایتان زیاد بشود، از برخوردها بیاموزید و دل نیرومند را بدست بیاورید. برخوردها خاصیتش درگیرى‌هایش است. در درگیرى‌هاست كه آدم‌ها اندازه‌هاشان مشخص مى‌شود.

ما در تنهایی ها چه بسا بتوانیم علم را ، حتی فکر روشن را بدست آوریم ولی دل روشن و دل زنده در برخورد ها و درگیری ها شکل می‌گیرد.

به اندازه‌ای که توقع داشته باشی تحمل نمی‌کنی، می‌شوری، آشفته می‌شوی. ولی وقتی که توقع‌ها افت کرد تحمل‌ها زیاد می‌شود. ظرفیت‌ها می‌آید، ظرافت‌ها در برخوردها می‌آید. محبت‌ها می‌آید، مماشات می‌آید.

دو نفر که با هم ارتباط برقرار کرده اند دو دنیا هستند که در ارتباط با یکدیگر شاید تفاوت هایی داشته باشند. اگر ما بخواهیم هر دنیا را بر دنیای دیگر تحمیل کنیم می بازیم.

هنگامى كه من با مقایسه‌ها، ارزش‌هاى بیشتر خودم را یافتم و با شهادت استعدادهایم، كار بزرگ خودم را شناختم و از تنوع و تكرار و از لذت و خوشى، به تحرك و به خوبى‌ها رو انداختم، با این بینش، دیگر هیچ تنوعى مرا ارضاء نخواهد كرد و هیچ چشمى و هیچ دهانى و هیچ دلى، جایگاه من نخواهد بود، كه من در این تنگناها نمى‌گنجم و در این محدوده‌ها، محبوس نمى‌شوم. هنگامى كه با همین مقایسه، عظمت من مشخص گردید و كار من نمودار گشت، ناچار من به شناخت دنیا راه مى‌یابم. اگر نقش من تحرك باشد و كار من حركت، ناچار دنیا راه من خواهد بود و در این راه من نباید گردى به پا كنم و دلى را بگندانم و كسى را به خود جلب كنم و خودم را در چشم‌ها بنشانم.

این آدمی است که باید از حادثه‌ها، از برخوردها و از درگیری‌ها بیاموزد و از آنچه که آموخت، راهش را مشخص نماید و بر حماقت و اشتباه خود پافشاری نداشته باشد.

هرچه بیشتر بخواهی باید بیشتر اقدام نمایی.

هنگام راحتی و انس، در دل بهار زندگی، از پاییز هم یادی بکن. این توجه، تعلق و دلبستگی را ضعیف می‌کند و تو را آماده می‌سازد و برای حوادث، مصونیت می‌بخشد.

خود شغل‌ها ملاک افتخار نیست و عمل ملاک ارزش نیست، مهم عامل‌هایی است که عمل را می‌سازد و مهم نقشی است که در پس هر شغل پنهان است.

مهم نیست چه پیش می‌آید، مهم این است که بدانیم در هر پیش آمد چه باید کرد.

انسان با آن عظمت، در جهانى زندگى مى‌كند همراه نظام و سنت و در جامعه‌اى زندگى مى‌كند همراه ارتباط و پیوست. و نشاط این انسان، در بى‌نیاز شدن و تأمین شدن تمام كمبودها و شكوفا شدن تمام استعدادهاى اوست، نه در هرز كردن استعدادها و نه در احتكار كردن آنها، كه این هر دو درگیرى مى‌آورد و رنج مى‌زاید.

رنج و راحتی، در ظرفیت قلبی و در پختگی برخوردها است. گاهی آدمی با تمامی راحتی‌ها در رنج است و غصه می‌خورد و گاهی با همه‌ی رنج‌ها راحت است و بهره برمی‌دارد و پاداش می‌گیرد.

اما داستان پاکیِ دل، ناچار پاکیِ عمل را به دنبال خواهد آورد، که درخت زنده بار خواهد داد و دل پاک، عمل پاک خواهد آورد