بریده‌های کتاب هملت

کلمات من بجانب بالا پرواز می کنند ولی افکار من همچنان در پائین باقی می مانند. کلامی که فکر همراهش نباشد هرگز به آسمان نمی رسد.

گیلدنسترن-نواختنش را هیچ نمیدانم ،خداوندگار من هملت-کار آسانی است.مثل دروغ گفتن

پولونیوس:به خدا قسم ،همانقدر که کورکورانه عمل کردن در جوان ها طبیعی‌ست،تعصب و یک‌دندگی در کهن سالانی چون من ،ویژگی عادی می‌نماید.

زیرا، قتل، اگرچه خود زبانی ندارد، می‌تواند با دهانی معجزه بار سخن بگوید.

آدمی، اگر همهٔ لذت و برنامهٔ اوقاتش جز خورد و خواب نباشد، چیست؟ حیوانی، نه بیش. یقین آن‌که ما را با چنین هوش پهناوری آفریده است که گذشته و آینده را می‌بیند، او این کاردانی و این خِرَد یزدانی را برای آن به ما نداده است که در ما بی‌کار بماند و کپک بزند!

Doubt though the stars are fire. Doubt though the sun doth move. Doubt truth to be a lie, but never doubt that I love.

خوشیم از این که بیش از حد خوش نیستیم.

ما همه مخلوقات دیگر را می‌پروریم تا خودمان را چاق کنیم، و خودمان را می‌پروریم تا کرمها را چاق کنیم. دولتمندان فربه و گدایان لاغر باهم فرقی ندارند. فقط دو غذای مختلف هستند که بر سر یک سفره صرف می‌شوند و عاقبت همه همین است.

اما نیکو برادر. مبادا چون کشیشان بی‌شرم، راه خاردار بهشت مرا نمایی و خود چون هوسرانان ناپاک، گلزارهای عشق و هوس را پیمایی.

... رحمت اگر در برابر گناه عرض وجود نکند به چه کار می آید؟ و دعا چیست بجز قوه ای که پیش از سقوط، ما را از سقوط باز دارد، و یا پس از سقوط، ما را مشمول بخشایش نماید؟ پس اینک به آسمان متوجه شوم و استغفار کنم.... گناهی بود و گذشت.... اما آه، چگونه دعائی بحال من مفید خواهد بود؟ ... آیا ممکن است شخص درحالی که هنوز از نتایج مطلوب جنایت خود برخوردار میباشد عفو شود؟ ... چاره چیست؟ دیگر چه می توان کرد؟ ببینیم از دست توبه و انابه چه بر می آید؟ آیا از دست توبه همه کاری ساخته نیست؟ اما وقتی که شخص نمی تواند توبه کند، توبه چه می تواند بکند؟