بریده‌های کتاب کتاب ساحلی

اولین دور مریضی مامان به من آموخت عشق طناب فرار است ،ولی دومین موج‌مریضی اش بود که به من آموخت وقتی در حال غرق شدنی ،عشق میتواند جلیقه ی نجات باشد.

وقتی در حال غرق شدنی عشق می‌تواند طناب نجاتت باشد

همه تو زندگیشون مشکل دارن،ژانویه.بعضی وقتا فکر کردن دربارهٔ مشکلات بقیه تقریبا آرامش بخشه

تک تک انسان های این کره خاکی به نوبت محکوم به زجر کشیدن بودند. گاهی اوقات تنها کاری که از دستتان برمی‌آمد این بود که یکدیگر را محکم بگیرید، تا زمانی که تاریکی دوباره به بیرون تفتان کند.

بارها و بارها به من گفت که خودم نیستم.. ولی اشتباه می کرد من همان منِ همیشگی بودم ‌. فقط دیگر تلاش نمی کردم برای او یا هر کس دیگری در تاریکی بدرخشم.

وقتی حس میکردی دنیا تاریک و ترسناک است،عشق می‌توانست تورا به رقصیدن وادار کند؛ خنده می‌توانست کمی از دردت بکاهد؛زیبایی می‌توانست ترست را سوراخ سوراخ کند.همان لحظه تصمیم گرفتم زندگی ام پر از هر سه باشد‌.نه فقط بخاطر خودم،بلکه بخاطر مادر و اطرافیانم.

وقتی کسی رو دوست داری دلت میخواد یه کاری کنی دنیا به چشمش متفاوت بیاد.به همه چیزهای زشت معنا بدی و خوبی ها رو چند برابر کنی.

«زندگی مثل جعبه شکلات است. واقعاً نمی‌دانی قرار است چه بخوری و نقشه شکلات روی در جعبه هم همیشه خدا اشتباه است».

«جهان نه مهربان به نظر می‌رسد و نه متخاصم، فقط بی‌تفاوت است»

وقتی احساس می‌کنی دنیا تاریک و ترسناک است، عشق می‌تواند تو را به رقصیدن وادارد؛ خنده می‌تواند کمی از دردت بکاهد؛ زیبایی می‌تواند ترسَت را سوراخ‌سوراخ کند. همان لحظه تصمیم گرفتم زندگی‌ام پر از هر سه باشد.

بعضی چیزا هیچ وقت عوض نمیشن