بریده‌های کتاب هابیت یا " آنجا و بازگشت دوباره"

ولی خوب، عجیب است تعریف چیزهای خوبی که آدم داشته و روزهای خوشی که گذرانده خیلی طول نمی‌کشد، و زیاد هم شنیدنی نیست؛ اما از چیزهای ناراحت کننده و دلهره‌آور و حتی فجیع، قصهٔ خوبی درمی‌آید، و به هرحال تعریف کردنش کلی وقت می‌برد.

ایام ناگواری پیش رو داری؛ ولی دلسرد نشو! بالاخره اوضاع رو به راه می‌شود. خبر هایی هست که حتی زاغ ها هم نشنیده‌اند. شب خوش!

بیل‌بو گفت: «این طور است که برف بعد از آتش میبارد، و حتی کار اژدها جماعت هم یک روز تمام میشود!»

گالادریل : چرا آن هابیت ؟ گندالف : نمیدونم! سارومان معتقد است که تنها قدرت زیاد می تواند جلوی اهریمن را بگیرد، ولی این چیزی نیست که من بهش رسیدم، من پی بردم که این چیز های کوچک... و کردار روزانه ی افراد عادی است... که تاریکی را مهار می کند. کارهایی ساده، از روی مهربانی و عشق، چرا بیلبو بگینز! خب شاید به خاطر اینکه من می ترسم و اون بهم شجاعت میده.

«مرده شور عیاری را ببرد و همه چیزهای مربوط به آن را ! ای کاش توی خانه بودم ، توی سوراخ قشنگم کنار بخاری ، با کتری روی آتش که تازه شروع کرده بود به سوت زدن !» و این آخرین بار نبود که این آرزو را کرد !

شب وقتی خوش است که آدم ها خوش باشند!

ولی هرچه باشد توی این دنیای ولنگ و واز، یک موجود کوچک بیشتر نیستی.

بال روئرر بود که به صفوف گابلین‌های کوه گرام در نبرد دشت‌های سبز حمله برد و سر شاه آنها گُلفیم‌بال را با ضربهٔ یک گرز چوبی کاملاً از تن جدا کرد. این سر صدمتری توی هوا پرواز کرد و داخل یک لانهٔ خرگوش افتاد، و به این ترتیب پیروزی در نبرد به دست آمد و درست هم‌زمان با آن بازی گلف اختراع شد.

ولی خوب، عجیب است تعریف چیزهای خوبی که آدم داشته و روزهای خوشی که گذرانده خیلی طول نمی‌کشد، و زیاد هم شنیدنی نیست؛ اما از چیزهای ناراحت کننده و دلهره آور و حتی فجیع، قصه خوبی در می‌آید و به هر حال تعریف کردنش کلی وقت می‌برد.