بریده‌های کتاب سفر بیستم: داستان شیدایی علی بن مهزیار اهوازی

خدایا من را چه می کنی که نه دیدار روزی ام میشود نه دل بیدار :))

نبودنت و ندیدنت برای من شک نمی آورد اما دلتنگی امانم را بریده عزیزدلم!

امام آن پاکیزه از گناهان است و آن به دور از عیب‌ها و برخوردار از علم مخصوص و معروف به صبر و مایه‌ی نظام دین و عزت مسلمانان و مایه‌ی خشم منافقان و نابودی کافران!

مردم همه خوب بودند ،اما این خوبی اندک بود که کار همه ی امامان را به سختی انداخت و به شهادت

هیچ شو تا همه بینی!

مردم ظلم می دیدند و طالب دیدن امام نبودند

دل شکسته را خدا می‌خرد ‌.

کلام امام راهگشا است برای کسی که می‌خواهد خوب زندگی کند ،والا آدم هایی که دارند زندگی شان را الکی خوش تمام می‌کنند زیادند .

بی صاحبی بدتر از یتیمی است از دست دادن تمام استعداد ها و دارایی هاست.تنها شدن و تمام شدن است !

تو برای امامت چه کردی علی؟