بریده‌های کتاب سه برخوانی: اژدهاک، آرش، کارنامه بندار بیدخش

جز تو کسی با تو نخواهد بود آرش. این تیر اگر که بتوانی با دل خود بینداز نه بازوی خود. ایستاده به شکوه؛ در برابر خورشید لکه ای! اینک پرنده ای چون باد می گذشت؛ و باد خود نبود.

و من مردمی را می‌شناسم که هنوز می‌گویند؛ آرش بازخواهد گشت.

تو ای که این نبشته می‌خوانی به‌هوش؛ که روزگار با هیچ مرد بد نکرد؛ ولی بنگر که مردمان با روزگار چه بد کردند.

نفرین به راه‌های رفته‌ی بیهوده

آرش با باد می‌نالد: ما خرد شده‌ایم...