بریده‌های کتاب بیست سال و سه روز: شهید سیدمصطفی موسوی

اگر در خیابان می دیدمش، هرگز باورم نمی شد که او روزی شهید می شود. شاید هر کس دیگری هم که جای من بود چنین خیالی می کرد‌‌. با خودش می گفت مگر می شود پسری که یقه پیراهنش را باز می گذارد و بوی عطرش محله را بر می دارد، بشود جوانترین شهید حرم؟

سید مصطفی آرام توی تابوت خوابیده بود. انگار هیچ وقت بیدار نبود.

مدام میگفتی چمران گفته: رقص مرگ در برابر من زیباست...بابات میگفت مگه مردن چه زیبایی داره؟ میگفتی حتما یه زیبایی داره که چمران گفته....

دکتر شریعتی یه جمله قشنگ داره میگه: حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود؛اما افسوس که بجای افکارش،زخم های تنش را به ما نشان دادند و بزرگترین درد او را بی آبی عنوان کردند..‌‌