بریده‌های کتاب خفته ی زیبا

آیلا با دیدن آن بی نهایت خوشحال شد. (فلج نشدی. داری حرف میزنی.) با نله جواب داد:(زود خوشحال نشو.) و نفسی گرفت. (هنوز سعی نکردم پاهامو تکون بدم، مطمئن هم نیستم که اسمم یادم بیاد.) (میتونی ببینی چند تا انگشتم رو بالا گرفتم؟) ( یکی، خیلی بی ادب اید دکتر کوپر. )

آقای کویینس، داستانی از شمع کیک دارید که برامون تعریف کنید؟ کویینس گلویش را صاف کرد.(آره.رسمیه که گمان می ره از زمان روم باستان شروع شده اما آلمان قرن هجدهم اون رو به امروز آورده، شمع ها نماینده ی ماه درخشانن و دود نماینده ی آرزوها و دعاهای ما که به سمت خدایان می رن.

زندگی چیزی نیست جز سایه‌ای که راه می‌رود ...

پیام افسر را بلند خواند:(پسرم من تمام زندگیم توی این رودخونه ها و باتلاق ها رفت و آمد کردم و از روی مختصاتی که برای من فرستادی حاضرم سر قایقم شرط ببندم که یک زن نمیتونه راه اون عمارت رو از وسط جنگل پیدا کنه.) آن سه مرد به هم نگاه کردند، دنیل با خودش فکر کرد که اگز این قدر نگران نبود خنده اش می‌گرفت. (این یکی رو نمیشناسه. با اخاذی خودش رو سوار کشتی من کرد.) کرو سرش را تکان داد.(زندگی من توی هیئت رو جهنم کرده.) لوئیس آرام شانه هایش را بالا انداخت و گفت:( با من که خیلی مهربون بوده.) دنیل و کرو هردو بدون آنکه چیزی بگویند به او نگاه کردند، لوئیس آنقدر پرو بود که لبخند بزند.

به‌رغم اینکه آرزو می‌کرد که حتی یک بار هم که شده زندگی ساده باشد، می‌دانست که هیچوقت برای هیچکس این‌طور نیست.

<<همه یک وقتایی از دست کسایی که دوست شون دارن ناراحت می شن.این بخشی از زندگیه.>>

درد و ناراحتی به این معنی بود که هنوز زنده است...

دنیل امیدوار بود که هیچوقت همچین کاری نکند و گرنه او را به نزدیک ترین دیوار می‌چسباند و دیوانه وار می‌بوسید

به نظر من بعضی قوانین رو باید نقض کرد.

کی تعیین می‌کنه که چه کسی عادیه؟ همه ما باهم متفاوتیم و همه، مشکلات و خصیصه هایی داریم.

<<وقتی تمام لایه های تدافعی رو یکی یکی بلند می کنیم،دیگه چیزی جز درد باقی نمی مونه.>>

وقتی تمام لایه های تدافعی رو یکی یکی بلند می کنیم، دیگه چیزی جز درد باقی نمی مونه.

«شاید زندگی خودت مال خودت باشه، اما نمی‌تونی فکر کنی که روی بقیه تاثیری نمی‌ذاره». "دنیل"

همه یه چیزی داریم که باید باهاش مبارزه کنیم. هیچکس نمی‌تونه از دست مشکلات زندگی فرار کنه.

واضح بود که جذابیت کاپیتان برای او فرق میکند ، پیکت متفاوت بود و آیلا نمیتوانست این تفاوت را درک کند.

<<همه یک چیزی داریم که باید باهاش مبارزه کنیم.هیچ کس نمی تونه از دست مشکلات زندگی فرار کنه.>>