بریده‌های کتاب شور زندگی

او نقاشی می‌کرد زیرا مجبور بود نقاشی کند،زیرا این کار او را از عذاب روحی نجات می داد، زیرا نقاشی شوریده حالش می ک

دلیرانه می جنگید تا نگذارد غم و غصه همچون آب راکدی که در مرداب می ماند، در قلبش تلنبار شود.

_پس ، از نقاشی من خوشتون اومده؟ _نمی دونم خوشم اومده یا نه ولی این نقاشی باعث می شه احساس کنم یه چیزی در اینجا هست و دستش را روی سینه اش حرکت داد.

با نیرویی تازه و روحیه ای بالا قدم بر داشت. از کسی که بدترین ضربات را به او زده بود، یاد گرفت که چگونه درد را تحمل کند.

تئو: " ونسان، کار من اینه که برای گوپیل کار کنم، الان و همیشه. کار تو اینکه که نقاشی کنی، الان و همیشه. نیمی از درآمد من از گوپیل متعلق است به تو. نیمی از نقاشی‌های تو متعلق است به من."

به قول گوگن:《 در کنار هر زهری، پادزهری نیز هست.》

ارزش واقعی هنر به قدرت بیانی است که به هنرمند میدهد

« ببین ونسان ، هیچ وقت در مورد هیچ چیز نمی تونی کاملا مطمئن باشی ، فقط باید شجاعتشو داشته باشی تا اون کاری رو که فکر می کنی درسته انجام بدی . ممکنه بعدها بفهمی که اشتباه کردی ولی لااقل آنچه را فکر میکردی درسته انجام دادی و این مهمه . ما باید طبق استدلال خودمون عمل کنیم و بعد ارزشیابی نهایی رو به عهده خداوند بگذاریم . »

درد خوب است زیرا درد از بنیادی ترین احساسات بشری است

- دوره‌ی بچگی‌مونم خیلی قشنگ بود. - تو باعث شدی دوره‌ی بچگی من لذت‌بخش بشه، ونسان. اولین خاطرات من همه‌ش از توئه.

مطمئنا در دیوانگی لذتی هست که تنها دیوانگان آن را در می یابند

نمی تونم بفهمم که چطور خدایی که در بهشت نشسته می تونه دانسته چنین وضعی رو به وجود بیاره و طی قرن ها ملتی رو در بدبختی کامل گرفتار کنه، بدون این که حتی ساعتی اون ها رو از لطف الهی خودش سیراب کنه!

- ولی، ونسان، تو خیلی عوض شدی. -این حرفِ خیلی درستی نیست. اون موقع سختی زندگی من کمتر بود‌ ولی نگاهم به زندگی و تفکرم هیچ عوض شده. -من به خاطر خودت باور می‌کنم‌.

- دوستم داری، کریستین؟ - آره، ونسان، دوسِت دارم. - دوست داشته شدن خیلی خوبه. بذار اگه دنیا دلش می‌خواد بگه غلطه. - مرده‌شور دنیا رو ببره.

ونسان: " تئو... همیشه... که بیدار میشم... و به تو احتیاج دارم... تو کنارم هستی."