بریده‌های کتاب دوست بازیافته

نکند با نشان دادن این که تا چه حد به دوستی او محتاجم، اشتباه بزرگی کرده باشم؟

هانس عزیز من، تو از این آدم‌های خاکی بیش از اندازه توقع داری.

فوری‌ترین مسأله ما این بود که یاد بگیریم چگونه بهترین استفاده را از زندگی بکنیم، بی‌آنکه در پی کشف هدف زندگی - اگر واقعا هدفی داشت - باشیم، بی‌آنکه بخواهیم موقعیت بشر را در این کائنات ترسناک بی‌کرانه درک کنیم.

این دنیای من بود؛ دنیایی که در آن خود را در امنیت مطلق حس می‌کردم و مطمئن بودم که تا ابد دوام خواهد داشت.

در پندار کودکانه‌ی خود به این دوراهی رسیدم: یا خدایی وجود ندارد، یا الوهیتی وجود دارد که اگر بر همه چیز قادر باشد سنگدل است و اگر قادر نباشد به کاری نمی‌آید.

به نظر او، نازیسم چیزی بیش از یک بیماری پوستی در بدنی سالم نبود، و تنها راه علاج آن این بود که چند آمپول به بیمار بزنند، به او استراحت بدهند و بگذارند که طبیعت کار خودش را بکند.

«مرگ اعتماد ما به زندگی را از بین می‌برد و به ما نشان می‌دهد که درنهایت در برابر فنایی که در انتظار ماست، همه‌چیز بیهوده است.»

در نوشتن عبارت «دوستی که حاضر باشم جانم را فدایش کنم» دودل بودم.اما پس از گذشت سی سال هنوز معتقدم که گزافه نمی‌گفتم و به راستی حاضر بودم،حتی با خوشحالی، که به خاطر یک دوست بمیرم.

حیاتی ترین مسأله ما این بود که یاد بگیریم چگونه بهترین استفاده را از زندگی بکنیم، بی آنکه در پی کشف هدف زندگی باشیم- البته اگر واقعا هدفی داشته باشد- بی آنکه بخواهیم موقعیت بشر را در این کائنات بی‌کرانه ی ترسناک درک کنیم.

در نوشتن عبارت «دوستی که حاضر باشم جانم را فدایش کنم» دو دل بودم. اما پس از گذشت سی سال هنوز معتقدم که گزافه نمی گفتم و به راستی حاضر بودم، حتی با خوشحالی، که به خاطر یک دوست بمیرم.

می‌دانی که نمی‌خواهم دوستی تو را از دست بدهم...قبل از آشنایی با تو آدم تنهایی بودم و اگر تو طردم کنی از آن هم تنهاتر می‌شوم.

قبل از آشنایی با تو آدم تنهایی بودم و اگر تو طردم کنی از آن هم تنهاتر می‌شوم.

نکند با نشان دادن این‌که تا چه حد به دوستی او محتاجم، اشتباه بزرگی کرده باشم؟