بریده‌های کتاب مدرک: سه‌گانه‌ی دوقلوها، کتاب دوم

فراموش خواهید کرد. زندگی همین است. همه‌چی با گذشت زمان محو می‌شود. خاطرات کم‌رنگ می‌شوند، درد کم می‌شود. زنم مثل یک پرنده یادم‌ می‌آید، مثل یک گل. او معجزه زندگی بود، تو دنیایی که همه‌چی سبک و راحت و زیبا به‌نظر می‌آمد.

ـ برایم زیاد مهم نیست که بدنم زخمی بشود. ولی اگر مجبور بشوم کس دیگری را زخمی کنم، این خودش زخم دیگری برایم می‌شود که نمی‌توانم تحملش کنم.

بچه‌می‌گوید: -تنها فرق بین مرده‌ها و آنهایی که رفته‌اند همین است، نه؟ آنهایی که نمرده‌اند برمی‌گردند. لوکاس می‌گوید: -ولی وقتی نیستند از کجا بدانیم که نمرده‌اند؟ -نمی‌توانیم بدانیم.

-همیشه می‌خندید. مثل یک بچه خوشبخت و بی‌خیال بود. میوه‌ها، گل‌ها، ستاره‌ها و ابرها را دوست‌داشت.

-فراموش خواهید‌کرد. زندگی همین است. همه‌چی با گذشت زمان محو می‌شود. خاطرات کم‌رنگ می‌شوند، درد کم می‌شود. زنم مثل یک پرنده یادم می‌آید، مثل یک گل. او معجزه‌ی زندگی بود، تو دنیایی که همه‌چی سبک و راحت و زیبا به‌نظر می‌آمد.

بچه می‌گوید: -من که سردر نمی‌آورم. کی تو انقلاب پیروز شد؟ چرا همه‌چی ممنوع است؟ چرا آنها این‌قدر بدجنس‌اند؟

دیوارها دیگه از من محافظت نمی‌کنند. هیچ‌وقت از من محافظت نکرده‌اند. استحکام‌شان فقط توهم است، سفیدی‌شان خدشه‌دار شده.

ژوزف در حال تازیانه زدن به اسبش داد می‌زند: -مراقب باش، لوکاس! عشق گاهی وقت‌ها کشنده است.

ولی خودتان همین الان گفتید:(( درد کم می شود، خاطرات کم‌رنگ می شوند.)) _ آره، گفتم، کم می شود، کم‌رنگ می شود، ولی از بین نمی رود.