بریده‌های کتاب فضیلت کناره گرفتن: هنر خویشتن داری در عصر افراط

ارسطو می‌گوید که هدف اقتصاد تأمین هرچه بیشتر ما نیست، بلکه آزادکردن ما از احتیاجات مادی است تا بتوانیم یک زندگی نیک را در پیش بگیریم. ارسطو معتقد است که نه تنها در پرتو ارزشهای اخلاقی، بلکه به شیوه‌ای عقلانی نیز می‌توان درباره مشروعیت ترجیحات ما چون و چرا کرد. بیشتر ما ترجیحاتی داریم که مشخصا چیزهای مطلوبی نیستند، چون یا غیراخلاقی‌اند یا خیلی پایدار نیستند.

آزادی مستلزم نوعی حس انسجام و همبستگی است، یعنی دقیقا همان چیزی که این کتاب درباره آن نوشته شده است: تمایل به دست کشیدن از چیزی وقتی که آن چیز به فرد دیگری که نیاز بیشتری به آن دارد کمک می‌کند. اگر هیچ‌کس نخواهد دست از هیچ چیز بکشد، زندگی به کشمکش میان افرادی تبدیل می‌شود که مسابقه می‌دهند تا هرچه بیشتر و بیشتر برای خودشان سهم بردارند. این نوع زندگی فقط به قوی‌ترین‌ها آزادی می‌دهد.

چرخ سرمایه‌داری قبلا بر محور تولید کالاها و محصولات می‌چرخید و بر کارآمدی و مطمئن بودن تأکید می‌کرد، اما سرمایه‌داری مصرفی جدید نیاز و میل می‌سازد. البته مردم همیشه نیازهایی داشته‌اند، اما اقتصاد معمولا مردم را از برآورده‌کردنشان باز می‌داشت، ولی امروزه بر آفریدن نیازهای جدید اصرار دارد. بسیاری از کمپانی‌ها چنان بودجه‌ای صرف تبلیغات می‌کنند که شانه به شانه‌ی هزینه‌های تولید می‌زند.

ما بدون دیگران، درواقع هیج چیز نیستیم.

فضیلت در میانه‌روی است

یکی از راه‌های فاصله‌گرفتن از جامعه مصرفی این است که ارزش ذاتی کار را به نقطه تمرکز اقتصاد تبدیل کنیم. اغلب گفته‌اند که اگر مشغول کاری معنادار شویم خود کار پاداشمان خواهد بود. این ایده می‌گوید آنچه که باید رضایت ما را جلب کند درون‌مایه کیفی کارمان است.

انتقال مطلبی سخت به شیوه‌ای درک‌شدنی و ساده خودش نوعی هنر است.

زندگانی بی تحقیق، زندگانی نیست.

بدون داشتن چهارچوبی اخلاقی، خواسته‌های ما باری به هر جهت خواهد شد و افسار آن فقط به دست امیال و ترجیحات کمابیش زودگذر فردی ما خواهد افتاد.

سوال این است که چه‌طور در دنیایی سرشار از فرصت و وسوسه، تمرکز خودمان را حفظ کنیم؟ محرک ها شبانه‌روز دارند ما را بمباران می کنند وددر این مسیر از همه چیز بهره می‌برند. از تبلیغات خیابانی تا رسانه های اجتماعی.

پاکی قلب یعنی خواستن چیزی واحد. نه بخاطر اینکه در مقابل چیزی بدست آوریم — چراکه در غیر این صورت نه پاکی قلب، که معامله‌ای اقتصادی خواهد بود — بلکه به این‌دلیل که آنچه به آن اهمیت می‌دهیم، به خودی خود ارزش طلبیدن دارد و بنابراین در ذاتش یگانه است.

مهم نیست چه کار بکنیم، چون در هر صورت چیزهایی را از دست خواهیم داد، بنابراین تلاش برای انجام دادن همه کارها دنبال نخود سیاه رفتن است.