بریده‌های کتاب بینوایان (4 جلدی)

به این ترتیب با کلمه «عشق» آشنا نبود و نمی دانست به آنچه احساس میکند چه نام باید داد. اما چه فرق میکند؟ اگر کسی نام بیماری خود را نداند، کمتر بیمار است؟

اسقف به او نزدیک شد و آهسته گفت:یادتون نره که به من قول میدید از این ظروف استفاده کنید و آدم درستکاری بشید ،ژان والژان برادرم شما دیگه به بدی تعلق ندارید ،من روح شمارو خریدم ،افکار پلید رو از اون پاک کردم و به خداوند اهدا کردم .

گاهی از اوقات نفس طبیعت در اعمال و افعال تأثیر و مناظر خود را مانند نمودار های مبهم دخالت میدهد و مثل این است که میخواهد ما را به تفکر بیشتری وادار کند.

"اشتباه کردی، بهتر بود آن حکم را به‌جای خود می‌گذاشتی، سروکار ما با این چیزها نیست، خشمت را بیهوده هدر می‌دهی، آن را ذخیره کن، بیرون از صف، آتشی نباید افروخت، نه با تفنگ و نه با هیاهو."

"عالم آفرینش اسباب دردسر است، به بچه‌ها می‌ماند، آنان که می‌خواهند ندارند و آن‌ها که که نمی‌خواهند دارند."

اما روشنایی شادمانی نمی آورد. آدمی در روشنایی رنج می برد، و هر چه بیشتر در روشنایی فرو می رود، وجودش گُر می کشد و می سوزد. شعله دشمن بال و پر است. سوختن و از پرواز درنماندن، از عجایب هوشمندی و نبوغ است. هنگامی که بیشتر می دانید و هنگامی که دوست می دارید، بیشتر رنج خواهید برد. روز با دیده گریان و شبنم زده آغاز میشود. اگر روشن اندیشان، هیچ بهانه ای برای گریستن نداشته باشند، در غم ظلمت زدگان اشک می ریزند.

نکته‌ی عدالت این است که همه وقتی برابر می‌شوند که مرده‌اند.

بینوایی کودک، مادران را غمبار می‌کند، بینوایی مردی جوان، باعث اندوه دختری جوان می‌گردد، اما بینوایی یک پیرمرد برای کسی اهمیتی ندارد.

آدمی دایره نیست که تنها یک مرکز داشته باشد، بلکه بیضوی است و مانند هر بیضی دو مرکز دارد؛ یکی مرکزش عمل است و مرکز دیگرش اندیشه.

احتمالا اگر عروس و داماد فقیر بودنند،خانم ژیونورمان میگذاشت همچنان فقیر بمانند اما از ارثیه ی نیم میلیون فرانکی کوزت خوشش آمده بود، بنابراین ظاهرا کار دیگری نمیتوانست بکند جز اینکه ثروتش را برای آنها به ارث بگذارد چون آنها احتیاجی به ثروتش نداشتند!

زمان چنان شگفت‌انگیز و تاریکی چنان چیره بود که سست‌اراده‌ترین افراد حس می‌کردند به تصمیم رسیده‌اند و شجاع‌ترین افراد می‌فهمیدند که وحشت بر آن‌ها چیره شده است.

وقتی که انسان تحت تأثیر احساسات مختلف روزانه ناراحت باشد و هنگامیکه پیش آمد های زیاد روح آدمی را تحت فشار قرار دهد طبعا خواب او تبدیل به بی‌خوابی میشود و چون بیدار شد خواب مجدد او امکان پذیر نیست.

بالاترین دادگاه وجدان است

دوست داشتن یا محبوب بودن بسنده است. جز این چیزی نخواهید. در تا یکی پیچ و خم‌های زندگی، مروارید دیگری جز این نمی‌توان یافت‌. عشق انسان را به کمال می‌رساند.

قدم زدن را دوست دارد. چون سنگفرش های خیابان به سختی قلب آدم ها نیست.

همه درها را زده ام.اما همه مرا رد کردند!