بریده‌های کتاب راز اسب های توی آینه

هر وقت بابا سر به سرم می گذارد و می پرسد چرا اینقدر تودارم، مامان با لبخند سرش را از روی کتاب بلند میکند و می گوید:«دست از سرش بردار، بیل. آدم های ساکت رازی توی وجودشون دارن. آب های راکد جریان عمیق تری دارن.»

پیش از این نمی دانستم سرما هم می تواند آدم را بسوزاند.

صدایش آنقدر ضعیف است که موقع صدا کردن اسمم به گوش نمی‌رسد هق هقی از گلویم بیرون می آید ، جلوتر می‌خزم، تا این که می‌توانم دست هایم را دورش حلقه کنم 《آنا ، بهتر میشی. خوب میشی》او گرم است، خیلی گرم. چیزی درونش هست که سریع حرکت می کند و تمام داشته هایش را می سوزاند. گونه اش را به گونه من می چسباند. گر گرفته است. او زندگی است او ناخوشی است. 🥺

آسمان خاکستری است. زمین خاکستری است. لباس هایم خاکستری است. فکر نکنم دنیای پشت آینه این‌همه خاکستری باشد.

می گویند وظیفه مان این است که به زندگی فکر کنیم، نه به مرگ.