بریده‌های کتاب کنت مونت کریستو

تنها کسی که بیشترین درجه بدبختی را شناخته باشد میتواند بیشترین درجه خوشبختی را نیز درک کند انسان باید در حال مرگ باشد تا بداند زنده بودن چقدر خوب است.

برای حفر بعضی از کان‌های اسرارآمیز مخفی شده در هوش انسانی، بدبختی لازم است. برای انفجار باروت به فشار نیاز داریم. (کان= معدن)

گناه از دانتس نبود ؛ از خداوند بود که بامحدود کردن توانایی های انسان ؛ به او تمایلات نامحدود داده است.

شادی گاه اثری عجیب دارد، گویی مثل رنج انسان را می‌آزارد.

به نظر می‌رسد انسان آفریده نشده است تا چنین آسان به سعادت دست یابد.

مرگ! نه. هیچ فایده ندارد که انسان این‌همه مدت زیسته باشد ، این‌همه رنج برده باشد که حالا بمیرد.

من مغرور نیستم، ولی خوشبختم. و تصور میکنم که خوشبختی بیشتر از غرور انسان را نابینا می‌کند.

بدترین عمل برای جلب محبت یک زن ، مبارزه با مردی است که مورد عشق آن زن است.

من جسد مردی بدبختم که شما او را در سیاهچال قلعه دیف زنده به گور کردید. خداوند به این جسد بیرون آمده از گور، نقابی از چهره کنت دو مونت-کریستو گذاشت، او را با الماس و طلا پوشاند تا فقط امروز شما بتوانید او را بشناسید. من ادموند دانتس هستم.